|
Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert is met een soort verkiezingsmanifest voor de dag gekomen, waarin hij en zijn partij de toekomst zien. Hij zegt daarin o.m. dat wat hij de ‘sociale ladder’ noemt, maar een trapladdertje is geworden, door te weinig loon naar werken en teveel sociaal profitariaat met te hoge lasten.
Daar tegenover stelt Lachaert een aantal voorwaarden die hij en zijn partij later verwezenlijkt wil zien, zoals bv het beheersen van de taal om het burgerschap te verkrijgen, een tijdelijk karakter voor sociale woningen en een groter verschil tussen werken en niet werken. Verder zou het overheidsbeslag onder de 50% moeten blijven en er concrete hervormingen moeten komen als compensatie t.o.v. de verhoging van het minimumpensioen en de laagste uitkeringen.
Daarbij vergeet de heer Lachaert te vertellen dat zijn liberalen al bijna 25 jaar onafgebroken aan de macht zijn en dus mede verantwoordelijk voor zowat alles wat er is misgelopen en waartegen hij nu protesteert. Denk maar aan zijn woordbreuk t.o.v. zijn eigen blauwe achterban bij de vorige voorzittersverkiezingen, laat staan dat hij zijn woord gaat houden t.o.v. anderen.
‘Onderweg zijn we ergens vergeten te dromen van een groter verhaal’, geeft hij toe, maar hij vergeet nog altijd dat vertrouwen iets is dat je pas verdient door te doen wat je hebt beloofd.
|
