In de heisa omtrent Delhaize is mij het beeld bijgebleven van die ACV-man vóór het gebouw van de aandeelhoudersvergadering in  Zaandam, die het had over ‘zakkenvullers & rekkenvullers’. Dat was wel wat kort door de bocht en ruikt naar demagogie die we eerder gewend zijn van links en uiterst-links, zelfs in vakbondskringen..

   Aandeelhouders en werknemers hebben elkaar nodig. Zonder de rekkenvullers zou er inderdaad geen dividend zijn voor de zakkenvullers, maar zonder zakkenvullers zou er ook geen werk zijn en dus ook geen inkomen voor de rekkenvullers.

  Werknemers krijgen een vaste vergoeding voor hun werk, aandeelhouders niet voor het kapitaal dat ze inbrengen. Ze kunnen wel aanspraak maken op de winst die overblijft na de betaling van alle kosten, maar dragen het risico niets over te houden als er geen winst is.

   Die aandeelhouders zijn tegenwoordig institutionele beleggers, fondsengroepen die optreden voor grote en kleine beleggers: pensioenfondsen, verzekeraars en particulieren. Het kunnen ook pensioenreserves of spaarverzekeringen zijn  van eigen medewerkers, ook bij Delhaize.

   Persoonlijk heb ik het faillissement meegemaakt van de oude DAF. Die had op een gegeven moment het Britse Leyland overgenomen en trok naar de beurs. Elke DAF-medewerker kreeg toen aandelen ter waarde van 500 gulden. Ik heb toen  geluk gehad, want ik verkocht mijn aandelen meteen door aan een Nederlandse collega die dacht daarmee een zaak te doen. Even later ging de oude DAF echter failliet en waren die aandelen niets meer waard.  

  ‘De aanhouder wint’, zegt het spreekwoord. De aandeelhouder soms ook, maar niet altijd.

Wat veel werknemers (wat ik 46 jaar geweest ben, met ruime beroepservaring) niet snappen is dat ze niet zonder werkgever of aandeelhouders kunnen.

Werkgevers leveren een grote sociale bijdrage aan de maatschappij door werknemers werk te geven.

Ik werkte in een *bedrijf (met 400 werknemers) waarvan de grote baas 4 dure wagens bezat, waarvan 1 in Duitsland aangekocht en ingeschreven, omdat dat daar voordeliger was dan in belgië.

Veel werknemers hadden daar veel commentaar op "die dikke nek heef 4 dure bakken onder zijn kl**en, en een grote villa".

Mijn antwoord was : als je 400 werknemers tewerk stelt neem je enorme risico's. Mensen die dat doen daar ben ik niet jaloers op. Als je er jaloers op bent moet je zelf zo een berdrijf starten, probleem opgelost.

Mijn ouders, en grootouders langs vaders kant, en zijn broers waren allemaal zelfstandigen. 

Ik of geen enkele van mijn 4 kozijns is zelfstandig geworden. Ik ken beide zijden van de medaille.

Enkel mijn broer is zelfstandige geworden. Als ik zie wat die op zijn bord krijgt... liever hij dan ik.

*Het bedrijf dat mij ontslag gaf "wegens mesiche redenen" dat was maar de stok om de hond te slaan, maar de echte reden was dat ik gemeenteraadslid was voor Vlaams Belang. En zelfs na dat gebeuren gunde ik mijn voormalige werkver zijn 4 dure bakken en grote villa nog.

18-04-2023, 11:43 Geschreven door Walter F.