Na Zweden en Italië heeft nu ook in Finland centrumrechts de verkiezingen gewonnen. De Nationale Coalitie Partij (NCP) haalde er de meeste stemmen en zal waarschijnlijk een regering vormen met de uiterst-rechtse Finnenpartij, die de tweede grootste werd en de aan de macht zijnde Sociaal-Democraten voorbij steekt. Die laatste hadden gedacht met Sanne Marin, hun gepassioneerde linkse politica met rockster allures te kunnen scoren, maar dat is niet gelukt. Een gestegen staatsschuld van 65 naar 73%, bescheiden naar Belgische normen (±110%), deed haar de das om, samen met haar naïeve uitspraak begin vorig jaar dat ze in Oekraine geen Russische inval verwachtte.

   E.e.a. betekent dat rechts blijft oprukken in Europa, waarbij de toetreding van Finland tot de NAVO een extra steuntje heeft gegeven. Met 1.330 km grens met Rusland, waarmee ze al enkele oorlogen hebben uitgevochten*, moet men de Finnen niets meer wijsmaken. Zij hebben, als een van de weinige westerse landen, hun leger op peil gehouden en zullen dat blijven doen. Als Erdogan moeilijk blijft doen t.o.v. de toetreding van Zweden, kan men Turkije er beter uitsmijten. Dat laatste geldt trouwens ook voor Hongarije, dat niets anders meer lijkt te kunnen doen dan altijd en overal dwars te liggen. Hou er dan mee op!

---

   *Boven mijn bureau hangt een  kopie van De Telegraaf van 6 februari 1940, mijn geboortedag, met als hoofdtitel ‘18de Sovjetdivisie vernietigd bij Ladogameer’. Dat was tijdens de zgn ‘winteroorlog’, waarbij Finland tenslotte toch de helft van Karelië aan Rusland kwijt speelde.

De RUSSISCHE DREIGING is voor Finland geen ver in het verleden liggende gebeurtenis. Dank zij de geheime protocollen van Stalins collaboratiepact met Hitler, het zgn. Molotov-Ribbentroppact van 23 augustus 1939, kreeg de USSR de vrije hand om Finland opnieuw in te lijven. In tegenstelling tot Estland, Letland en Litouwen boog Finland echter niet voor Stalins dreigementen en brak de Fins-Russische Winteroorlog (november 1939-maart 1940) uit. De Finse David voerde een heroïsche verzetsstrijd tegen de Sovjet-Russische Goliath, vergelijkbaar met het heldhaftig Oekraïens verzet van vandaag. De eerste maanden van deze aanvalsoorlog liepen voor het roemrijke Rode Leger uit op een regelrechte catastrofe, met zware verliezen aan manschappen en legermaterieel. Dit wordt treffend geïllustreerd door het artikel uit De Telegraaf van 6 februari 1940, getiteld '18de Sovjetdivisie vernietigd bij Ladogameer', dat boven uw bureau hangt. En deze Sovjetdivisie werd uitgeschakeld op uw geboortedag! De grote Goliath had vier maanden nodig om de kleine Finse David te verslaan en verloor acht keer zoveel manschappen als de Finnen. Voor de Sovjetcommunisten waren de soldaten van het Rode Leger enkel kanonnenvoer. Het kon Stalin geen barst schelen, zoals vandaag Poetin ongevoelig is voor de drastische verliezen van het Russische aanvalsleger in de Oekraïense hel. Het leven van een Russisch soldaat is voor hen niets waard. Zoals onder Stalin worden Russische soldaten die zich overgeven, als verraders beschouwd.

Het kleine Finland slaagde erin om tot maart 1940 weerstand te bieden aan het Rode Leger. Op 7 januari 1940 nam maarschalk Semjon Timosjenko het bevel over van de onbekwame Kliment Vorosjilov, een gewezen volkscommissaris. De dappere Finnen werden geconfronteerd met nog massalere aanvalsgolven en moesten uiteindelijk zwichten tegen de Sovjet-Russische overmacht. Uitgezonderd vrijwilligers uit voornamelijk Estland en Noorwegen stonden de Finnen er praktisch alleen voor. Hitler-Duitsland duldde Stalins agressie-oorlog, want die kaderde in het collaboratiepact tussen beide dictators. Finland werd in maart 1940 gedwongen een vredesverdrag te ondertekenen op Moskou's voorwaarden: het moest Fins-Karelië en de stad Vipuri (nu Vyborg), ongeveer een achtste van zijn grondgebied, aan de agressorstaat USSR afstaan.

De smadelijke nederlaag van het Rode Leger tegen het kleine Finland in de eerste maanden van de Winteroorlog heeft zeker een rol gespeeld bij de beslissing van nazi-Duitsland om de USSR op 22 juni 1941 binnen te vallen. Het bondgenootschap dat de Finnen sloten met Duitsland na de Duitse inval in de USSR, de zgn. Vervolgoorlog, was er enkel op gericht om de door Stalin geannexeerde Finse gebieden te heroveren. Finland weigerde actief deel te nemen aan het Beleg van Leningrad. De Finse troepen beperkten zich tot de omsingeling van Leningrad aan de noordzijde, wat de stad mogelijk gered heeft van Duitse bezetting.

Het is uitsluitend te danken aan het heldhaftig verzet van de Finnen tegen Stalins aanval op Finland tijdens de Winteroorlog en aan de Finse weigering toe te geven aan de druk van nazi-Duitsland tijdens het Beleg van Leningrad om Leningrad van uit het noorden te omsingelen dat de Geallieerden voet bij stuk hielden tegen Stalins eisen om het territoriaal geamputeerde Finland na 1945 niet hetzelfde lot te laten ondergaan als Polen, Tsjecho-Slovakije, Hongarije en andere communistische satellietstaten. Finland bleef een meerpartijendemocratie, met een sterke CP, die permanent in overleg was met Moskou, en behield zijn vrije markteconomie. Als voorwaarde voor het behoud van zijn onafhankelijkheid werd Finland echter een neutraal statuut opgedrongen met talrijke minussen, die bekend werden als FINLANDISERING.

De Finse neutraliteit behelsde een aantal drastische vrijheidsbeperkingen. Sovjetonderdanen die er in slaagden over de lange Fins-Russische grens (Karelië) naar Finland te vluchten, moesten door de Finnen aan de KGB uitgeleverd worden. Na WOII was het voor een gevluchte Sovjetburger onmogelijk om, zoals in het geval van de Russische wetenschapper Vladimir TSJERNAVIN en zijn gezin, zoals beschreven in een artikel in Doorbraak, dd. 21-06-2O22, door Ruslandkenner Ardy BELD 'Vlucht door de Karelische moerassen. Hoe een Russisch gezin ontsnapte aan de bolsjewieken. Vladimir Tsjernavin PORTRET' in Finland politiek asiel te krijgen. De Finse pers moest aan zelfcensuur doen en mocht geen Sovjetkritische artikels publiceren. Ruchtbaarheid geven aan verzet in de USSR was uit den boze. Solzjenitsyns Goelag Archipel kon in Finland niet gepubliceerd worden. Russische emigranten die naar Helsinki reisden om er anti-communistische literatuur te verspreiden onder bezoekende Sovjetonderdanen werden aan de grens aangehouden en het land uitgezet: hun geschriften werden in beslag genomen. Finse politici, zowel van linkse als van rechtse signatuur, mochten geen Sovjetkritische verklaringen of protesten tegen de onderdrukking van de dissidenten in de USSR van hun Europese partijgenoten mede ondertekenen.

Deze vrijheidsbeperkingen, die de democratie volledig uitholden maar de vrije markteconomie lieten bestaan, vormden een fundamenteel bestanddeel van de Sovjet-finlandiseringspolitiek, die de Sovjetcommunisten, na de dood van Stalin, ook aan West-Europa wilden opdringen. Poetin en zijn revanchistische achterban steunen dit finlandiseringsconcept als overgangsmaatregel naar een volledige overheersing. Poetinminnaars in het Westen, waaronder zelfs zgn. Vlaams-nationalisten, propageren een dergelijk neutraal statuut voor Oekraïne en andere onafhankelijk geworden ex-Sovjetrepublieken en voormalige Oostblokstaten.

06-04-2023, 10:37 Geschreven door Fernand Dhondt

Het allerbelangrijkste voor de toekomst van de Finnen is dat Finland snel lid is kunnen worden van de NAVO. Finland en Zweden vonden hun model van neutrale EU-lidstaten als gevolg van Poetins brutale agressie-oorlog tegen Oekraïne niet meer veilig en leefbaar. Daarom richtten ze zich, zoals de vroegere Oostblokstaten, voor hun duurzame bescherming tot de NAVO. Ze werden hierin gesteund door de meerderheid van de bevolking, los van de ideologische tegenstellingen. Finland en Zweden begrijpen maar al te goed dat de veel kleinere Baltische landen, Estland, Letland en Litouwen, enkel dank zij het NAVO-lidmaatschap hun recent duur verworven onafhankelijkheid van Moskou konden bewaren. Zonder NAVO-lidmaatschap zouden de Baltische buren al lang, onder voorwendsel van de verdediging van de zgn. Russische Wereld, door Poetins revanchistisch Rusland opnieuw geannexeerd zijn.

De politiek nochtans overwegend linkse Finnen en Zweden zijn duidelijk heel wat minder naïef en wereldvreemd dan sommige Vlaams-nationalisten die nog altijd de appeasementspolitiek tegenover een bloeddorstige dictator en imperialistische oorlogsstoker als POETIN blijven verdedigen en daarmee zijn agressie en veroveringsappetijt alleen maar aanwakkeren. Gelukkig zijn er Vlaams-nationale politici, zoals Theo FRANCKEN, die, als onverstoorbare NAVO-voorstanders, breken met de politiek van het gebroken geweer. Er zijn dus gelukkig grenzen aan de verdwazing van links : men moet hopen dat er ook grenzen zijn aan de verdwazing van sommige rechtse kringen, die tegenover het Russisch imperialisme een politiek van het gebroken geweer blijven verdedigen.

Voor Finland is NAVO-lidmaatschap van levensbelang. Afgaande op Poetins pseudo-historische argumenten om Oekraïne binnen te vallen, zou hij de Finse historische banden met Rusland als voorwendsel kunnen inroepen om historische aanspraken te maken op Finland. Finland was tussen 1809 en 1917 onderdeel van het Russische Rijk. Het heeft een gemeenschappelijke grens van 1.340 km met Rusland. Zoals in het geval van Linkeroever-Oekraïne hebben dus ook Rusland en Finland een gemeenschappelijke geschiedenis. Zoals Oekraïne en andere voormalige door Rusland/de USSR onderworpen volkeren wordt Finland rechtstreeks bedreigd door Poetins revanchistisch imperialisme. Bovendien is de Groot-Russische etnie ontstaan uit een vermenging met een Fins substraat en leven er nog altijd met de Finnen en Esten verwante Finse volkeren in Rusland: Kareliërs en Wepsen (Sjjoltozero) in Karelië; Ingriërs en Woten in de oblast Leningrad ; Komi in noordoost Rusland; Sami, verwant met de Finse Sami, in Lovozero, niet ver van Moermansk, op het Kola-schiereiland ; Oedmoerten, Mari en Mordwienen in het Volga-gebied. De Finnen zijn bovendien niet onwetend over de nationale overlevingsstrijd die deze met hen verwante volkeren moeten voeren tegen de door Poetin opgelegde russificatiepolitiek, ten nadele van hun eigen talen, wat neerkomt op een culturele genocide.

06-04-2023, 10:19 Geschreven door Fernand Dhondt

Wat is er mis met Hongarije ??? Viktor Orban is een politicus die opkomt voor zijn land en volk.

Een man die terecht alle onzin die de EU uitbraakt aankaart, en nog (en terecht) naast zich neerlegt.

Wij zitten met klojo's à la Verhofstadt (om er maar 1 te noemen) opgescheept die alle dagen via Twitter zijn *oorlogszugtige taal de wereld in stuurt. TegenTrump, tegen Orban, tegen Vlaams Belang...

Kortom tegen alles en iedereen die voor zijn/hun eigen mensen opkomen/opkomt.

Orban is een doorn in het oog van de EU dictatuur, en de MSM spelen uiteraard dat spelletje mee, net zolas met Trump, Vlaams Belang, Geert Wilders... het lijstje is uiteraad onvolledig.

Hadden wij maar een Orban (als leider) in Vlaanderen.

*Om Poetin niet te vergeten, Verafstoodt wil oorlog geen vrede.

05-04-2023, 11:18 Geschreven door Walter F.