Na het verhaal over de Vlaamse kunstenaars en schrijvers die weinig of niet vermeld werden in Het Verhaal van Vlaanderen’, dacht ik terug aan die andere naam die in geen enkel geschiedenisboek over Vlaanderen wordt vermeld: Ludwig ‘Van’ Beethoven. Die had Vlaamse of – juister gezegd – Vlaams-Brabantse roots. Hij was de achterkleinzoon van een bakker uit Mechelen. Ludwigs grootvader, Louis, een zoon van die bakker, haalde een diploma aan het conservatorium van Mechelen en maakte een muzikale carrière die, via een ommetje langs Leuven en Luik, in Bonn eindigde als Kapellmeister van het keurvorstendom Keulen, dat toen toebehoorde aan de Habsburgers en waar rond Beethovens tijd de jongste broer van Keizer Jozef II keurvorst werd. Dat was de reden waarom Van Beethoven in Wenen geraakte. Ludwigs vader Jean huwde in Bonn een Duitstalige (geen Duitse, de Duitse nationaliteit bestond toen nog niet, evenmin als de Belgische) en uit dat huwelijk werd Ludwig geboren, die wel in het Duits werd opgevoed, maar geen Duitser was. De ‘Van’ in zijn achternaam bevestigt dat.
Zijn moedertaal kreeg Van Beethoven letterlijk van zijn moeder, maar zijn geniale muzikaliteit, die meestal in één adem vermeld wordt met die van Bach en Mozart, kreeg hij van zijn Vlaams-Brabantse vader en vooral van zijn grootvader. Ludwig ‘Van’ Beethoven is zo ook (een beetje) van ons.
---
|