|
‘Onze Kongo’ is nog eens in het nieuws. Een speciale Kongocommissie schijnt al meer dan twee jaar gedebatteerd te hebben over het verleden van onze ex-kolonies en daarvoor liefst 128 aanbevelingen te hebben besproken en min of meer goedgekeurd. Weliswaar 128 min 1, het nummer 69, dat nu eens niet over seks gaat, maar dat voorstelt dat België aan Kongo, Rwanda en Burundi zijn excuses aanbiedt voor alle tekortkomingen en erger tijdens de koloniale tijd.
Niet alleen VB en N-VA, maar ook drie partijen van de federale regering: MR, Open VLD en cd&v, zijn er daarmee niet eens, waardoor het hele akkoord een mislukking kan genoemd worden.
Alsof het op voorhand was afgesproken, kwam Nederland ook met zo’n verhaal af t.o.v. zijn eigen (ex)koloniën en biedt premier Rutte daar wél zijn excuses aan. Een reden temeer voor onze Groenen en socialisten om daarnaar te wijzen en schande te spreken omdat wij dat niet willen doen. Op het gebied van de koloniale geschiedenis zijn Nederland en België echter niet te vergelijken. Sinds haar 17de ‘gouden eeuw was Nederland een paar eeuwen een zee-grootmogendheid. België erfde centraal Afrika van een koning die het zelf niet meer aan kon, maar wiens vertegenwoordigers rond de eeuwwisseling 18-1900 wel verantwoordelijk waren voor de grootste schendingen van de mensenrechten, voor zover die toen al bestonden. Komt daar nog bij dat ‘Onze Kongo’ grotendeels een Franstalige bedoening was, waar Vlamingen alleen maar goed waren om missionaris te spelen. ‘Flamand’ was (en is er misschien nog) zelfs een scheldwoord.
Het huidige België zou zich daar beter niet meer mee bezig houden en het overlaten aan de erfgenamen van Saksen-Coburg en hun Franstalige onderdanen, en de Vlaamse
partijen – ook de drie van Vivaldi hierboven – hebben groot gelijk dat ze aan die stemmingmakerij niet meedoen.
|
