|
Zoals de meeste van de lezers al wel weten, werkte ik 33jaar bij DAF-Trucks, eerst bij de afdeling Bezoeken, de laatste 22 jaar bij ITS (International Truck Service) een pechdienst voor DAF-voertuigen met problemen in het buitenland. Het was een 24 uursservice, 7 dagen op 7. Als je zo minstens acht uur per dag te maken krijgt met de miserie van pannes in het buitenland, was het logisch dat ik soms wel eens met een zwaar hoofd weer naar huis kon. Om mijn zinnen te verzetten, zette ik dan in mijn wagen een cd op van Mozart of Bach en tegen dat ik thuis was, zo’n drie kwartier later, was mijn geest weer helder.
Op mijn 55ste, in 1995, werd ITS geautomatiseerd en toen ik tien jaar later met pensioen ging, had ik al drie schermen vóór mij. Als ITS-verantwoordelijke voor Italië en Italiaanse strandingen in het buitenland, kreeg ik mijn eerste gsm van de zaak. De smartphone stond toen nog in zijn kinderschoenen. Ik heb die later zelf wel gekocht, maat na een half jaar weer geruild voor een gsm. Ik werd er gek van.
Daar moest ik aan denken toen ik de vaststelling las van Digimeter, een studie die jaarlijks peilt naar het mediagebruik in Vlaanderen. Volgens de laatste cijfers ervan spenderen we in Vlaanderen al meer dan drie uur per dag op onze smartphone. Als we er rekening mee houden dat dit een gemiddelde is en men vooral bij de oudere generaties dat veel minder of zelfs helemaal niet doet, betekent dat, dat sommige categorieën een veelvoud van tijd daaraan besteden. Voor die groep kan dat een nefast gevolg hebben op de gezondheid, doordat hun geest niet meer tot rust komt. Steeds volgens de studie van Digimeter, gaf 18% van de ondervraagden toe eraan verslaafd te zijn, 33% zegt er afhankelijk van te zijn en 36% ervaart druk om altijd bereikbaar te zijn. Dat laatste kan ook voorkomen voor wie een gsm heeft, maar loopt veel minder risico om afgeleid te worden, een black-out te krijgen of erger.
|
