Marc Verwilgen, minister van Economische Zaken, heeft van eerste minister Guy Verhofstadt het verbod gekregen om met prins Philippe en prinses Mathilde mee op handelsmissie te gaan naar Zuid-Afrika. Officieel heet het dat er die week enkele belangrijke vergaderingen zijn, waar Verwilgen niet gemist zou kunnen worden. Wie het doen en laten van de liberale top(?)-man de laatste tijd gevolgd heeft, zal zich daarbij wel grote vragen stellen. Er wordt nl beweerd dat Verhofstadt, voor de verandering, nog maar eens door de knieën is gegaan na een ultimatum van de P.S. tegen de deelname van Verwilgen aan zijn zoveelste snoepreis.
Het kan verkeren, wist Bredero al, maar bij Verwilgen is er veel te veel fout gelopen om normaal te zijn. De man kwam in de schijnwerpers als voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie over de zaak Dutroux en deed dat zo goed dat hij de bijnaam "witte ridder" kreeg. Het rechtstreekse gevolg van zijn populariteit zorgde ervoor dat het, na de volgende verkiezingen, toen paars-groen aan de macht kwam, niet meer dan logisch was dat de witte ridder minister van justitie werd en dat hij op die manier in staat zou gesteld worden om een hoop scheve toestanden recht te trekken. Toch waren er toen reeds kringen, o.a. bij de Waalse P.S. en de eigen VLD, die niet hoog opliepen met Verwilgen en die hebben hun best gedaan zijn blazoen op de kortst mogelijke tijd te beschadigen.
Als minister van Justitie heeft Verwilgen zo goed als niets gerealiseerd gekregen, omdat de P.S. het niet wou en Verhofstadt aan die Waalse partij zijn job als eerste minister dankte (en nog dankt). Bij de vorming van de tweede regering Verhofstadt, kreeg Verwilgen dan ook een andere portefeuille, die van Ontwikkelingshulp. Hem uit de regering houden, ging niet omdat de man nog steeds zoveel voorkeurstemmen haalde, ook weer iets dat sommige mensen uit zijn eigen partij met lede ogen zagen gebeuren. Ergens is er dan nog eens een stoelendans geweest en kreeg Verwilgen uiteindelijk de portefeuille van Economie. Hij moest tenslotte iets te doen hebben.
Ondertussen wou men echter van hem vanaf en heeft men tot tweemaal toe geprobeerd hem op e.o.a. Europese job te parachuteren. Dit is tweemaal mislukt, de tweede keer met de actieve medewerking van CD&V-er Luc Van den Branden, nog zoiets raar dat men alleen maar in de Belgische politiek kan meemaken.
Dat Verwilgen er ondertussen niet meer gemotiveerd bijliep, was de logica zelf. Nadat hij ook op gemeentelijk vlak waarschijnlijk zal geboycot worden in Knokke Heist (door de gemeentelijke liberale partij van baron Lippens, nota bene), heeft hij waarschijnlijk gedacht het er maar van te pakken als hij de kans kreeg. En zo trok hij regelmatig op "studiereis", één keer zelfs naar de Zuidpool! Die reis is waarschijnlijk de druppel geweest om hem helemaal op non-actief te zetten, omdat hij zijn echtgenote - op kosten van de Staat - had meegenomen en achtergelaten op de laatste tussenlanding in Nieuw Zeeland. In een land waar de ene fraude na de andere opduikt, heeft de regering er geen boodschap aan dat er ergens een minister tussenloopt die zijn eigen spelletjes speelt.
En zo werd de witte ridder het zwarte schaap!