In ’t Pallieterke van deze week verscheen in de brievenrubriek mijn blog van 12 dezer: ‘Radicaal Jong-N-VA’. Ik weet het: eigen lof stinkt, maar het is dit jaar reeds de vierde keer dat een van mijn blogs die rubriek haalt. Eerder waren dat mijn blogs van 3 mei (‘Aan alle Vlamingen’), die van 18 juni (‘Het heft in eigen handen’) en die van 13 juli (‘Draaiboek voor 2024’).
Het ‘rioolkrantje’, zoals stichter Bruno De Winter zijn blad noemde, mag dan niet het einde van de wereld zijn, het heeft in elk geval een veel ruimer aantal lezers dan mijn bescheiden blog. Het is mijn bedoeling die trend aan te houden om reeds vanaf nu alle Vlaamsgezinden te blijven overtuigen van de belangrijkheid van de volgende verkiezingen, in de eerste plaats die voor het Vlaamse gewest. Met een mogelijke Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement krijgen we een unieke gelegenheid om een eerste échte stap te zetten naar een Vlaamse onafhankelijkheid en daarvoor moeten alle Vlaamsnationalisten bereid zijn daartoe bij te dragen. Daartoe wil ik ook mijn eigen bescheiden stapje zetten onder de noemer van Albrecht Roodenbachs onsterfelijk gedicht::
‘Strijden eeuwig, strijden leeuwig.
Strijden, makkers, ’t is ons lot.
Strijdt het heden, strijdt ’t verleden.
Strijdt de toekomst, rust bij God’.
|