‘Na de val van de Sovjet Unie heeft men in Rusland het communisme vervangen door een soort Russisch fascisme. Het Kremlin heeft een personaliteitscultus gebouwd  rond de persoon van Poetin én een dodencultus rond wat zij ‘de Grote Patriotische Oorlog’ van 1941/45 noemen.

   Poetins regime snakt naar de terugkeer van het verloren, in hun ogen gouden tijdperk van de Sovjet Unie, indien nodig met daarbij een haast fanatisch geloof in de macht van de staat.

   Poetins fascisme laat geen terugkeer naar af toe. Hij heeft zijn volk niets anders meer te bieden dan een slachtofferrol en het gebruik van geweld. Zolang hij het voor het zeggen zal hebben, zullen overeenkomsten met Rusland doorweven blijven met vijandigheid en minachting. Er kan straks geen business as usual noch echte vrede meer zijn met dit fascistische Rusland.

   Voor Oekraïne betekent dat één lange oorlog. Poetins uiteindelijk doel is niet het veroveren van grondgebied, maar  een einde te maken aan het democratisch ideaal dat leeft bij Ruslands buurlanden en aan hun gevoel van een aparte nationale identiteit.’

---

   Bovenstaand relaas is niet van mij, maar een vrije vertaling die ik heb gemaakt van het begin van het hoofdartikel van het Britse ‘The Economist’ (wereldwijde wekelijkse oplage 1 miljoen!) van 30 juli 2022, met als titel ‘A dark state’.

   Wat de kritiek op Zelenski betreft, moet men er rekening mee houden dat de man een acteur is, geen politicus en politiek niet leep genoeg. Maar hij is wel 100% voor zijn mensen en tegen de Russen die Oekraïne zijn binnengevallen, niet omgekeerd. We zouden in Vlaanderen, waar de meeste acteurs in de eerste plaats bezig zijn met hun subsidies, best enkele Zelenski’s kunnen gebruiken.

.