|
Op de Vlaamse feestdag van 2020 was er in het Antwerpse stadhuis een ontmoeting tussen Bart De Wever en Paul Magnette, deze laatste vergezeld van Thomas Dermine, ondertussen staatssecretaris voor Relance en Strategische Investeringen in de regering Decroo. Er is toen uitgebreid gepraat over een mogelijk confederalisme waarbij Magnette bereid zou geweest zijn daarin heel ver te gaan en dat confederalisme a.h.w. zou aanvaarden in een soort ruil voor een ‘socialistisch sociaaleconomisch beleid’. Mede door de woordbreuk van Open VLD-voorzitter Lachaert t.o.v. zijn blauwe achterban, is daar niets van in huis gekomen en werd Paarsgeel vervangen door Paarsgroen. Door de toetreding van cd&v, die alleen maar diende om de Vlaamse federale oppositie te verzwakken, werd het tenslotte Paarsgroen+, waarbij de N-VA van De Wever, na het Marrakech-debacle, de verhoopte herverkiezing er niet doorkreeg en bij de doorstart tot twee keer toe het deksel op de neus kreeg.
Niettegenstaande zijn partij telkens genegeerd werd, blijft De Wever mordicus vasthouden aan een mogelijk akkoord met de PS voor 2024. Om nog eens een keer voor de gek te worden gehouden? Met de hete adem van de Waalse communisten - die het Waalse ABVV in hun greep hebben - in zijn nek, regerend met een partij die hij minacht (MR) en een die hij wantrouwt (Ecolo), zit er voor Magnette niets anders op dat de linkse kaart te blijven trekken. Het enige wat De Wever daarbij nog mag komen doen, is Wallonië de garantie geven dat Vlaanderen de rekening wel zal betalen.
|
