Het wordt steeds duidelijker dat Poetin, door Oekraïne binnen te vallen, een serieuze blunder heeft gemaakt. Zijn leger blijkt niet eens opgewassen tegen een kleinere, minder bewapende maar meer gemotiveerde tegenstander. Het heeft in Oekraïne heel wat materiaal en reeds enkele duizenden manschappen verloren. En dat alles op amper twee weken tijd.
Net zoals destijds Stalin, is Poetin de eigen Russische middenklasse aan het liquideren. Die wijkt uit, nu niet meer naar New-York of ‘Londongrad’, maar naar het Turkse Istanbul en het Armeense Yerevan, altijd nog beter dan naar e.o.a. gulag natuurlijk. Stalin handelde nog volgens een soort ideologie, hoe verderfelijk ook. Poetin is een oorlog aan het verliezen die hijzelf gekozen heeft, waarbij hij een broedervolk uitmoordt en tegelijkertijd de eigen bevolking verarmt.
Het feit dat er de laatste dagen in Oekraïne door het Russische leger steeds meer lukraak gebombardeerd wordt, is ook een bewijs van de zwakte van zijn landleger. Bombarderen met artillerie en vliegtuigen is moorden vanop afstand. Wie die bommen verstuurt ziet niet wat voor menselijk leed men aanricht.
Ondertussen blijken de laatste twee dictators van Europa elkaar gesproken te hebben en beslist te hebben dat ook Wit-Rusland troepen over de grens naar Oekraïne zal sturen. Als dat klopt is dat een zoveelste bewijs dat Poetins infanteristen het alleen niet aankunnen. Speciaal detail van de samenkomst in het Kremlin: Lukashenko moest de vernedering van de lange ovale tafel niet ondergaan. Hij mocht aan een gewone tafel plaatsnemen.
|