|
Ons Zuhalleke wist gisteren te vertellen dat Vlaanderen voor dit jaar de geplande capaciteit inzake windmolens al had bereikt. De twee vorige jaren bleek dat niet het geval te zijn geweest. Toch is het te vroeg om al victorie te kraaien, zoals men hieronder zal kunnen lezen.
Begin september van dit jaar werd nl de oude steenkoolcentrale West Burton, A, nabij het Britse stadje Gainsborough opnieuw ingeschakeld omdat de windenergie amper een kwart opleverde voor de elektriciteitsproductie. Uit meetgegevens van Vortex, een onafhankelijk Brits studiebureau dat weermodellen uitwerkt, bleek dat er sprake was van een opmerkelijke terugval van de windsnelheid, een fenomeen dat aan de klimaatverandering wordt toegeschreven en dat men ‘windstilling’ noemt. En daarmee kom ik terug op mijn blog van 17 oktober, toen onze groene federale minister van Energie, Tinne Van der Straeten, fier wist te vertellen dat ze de capaciteit van onze windmolens op zee zou verdrievoudigen en ik daarbij opmerkte dat bij windstilte die capaciteit geen driemaal meer zou zijn, maar nul komma nul.
Dat verlies aan windkracht wordt trouwens al waargenomen sinds de jaren 1960 en niets zegt dat het zal verbeteren. Zelfs het Deense Ørsted, een van de grootste windmolenuitbaters ter wereld, kende de laatste jaren winstverlies door windverlies.
Een beetje bescheidenheid is hier wel op zijn plaats.
|
