In mijn blog van 12 dezer had ik het er nog over dat in Italië Silvio Berlusconi de laatste premier was die daar democratisch verkozen werd. Sindsdien zijn er al zes andere geweest, allemaal zgz ‘technocraten’, ‘Super Mario’ inbegrepen. De in Italië populaire cabaretière Luciana Litizzetto zei het zo: ‘Wij hebben in Italië geen parlementaire democratie, maar een verwarmingsketel. Eens in de zoveel tijd bellen we een technicus’...

---

   Nu is die Mario Draghi misschien wel de enige ‘technicus’ die de verwarmingsketel daar nog kan repareren. In feite draait bij onze Transalpijnen alles om de miljarden die het land kan krijgen van het Europees Herstelfonds. Die leningen en subsidies bedragen in totaal meer dan 200 miljard euro. Vóór hij die krijgt zal Draghi echter moeten afkomen met een plan waaruit zal moeten blijken dat dat geld op een intelligente manier zal besteed worden. Met zijn ervaring bij de Europese Centrale Bank (ECB) is hij een van de weinige Italianen die daartoe in staat wordt geacht. Vroeger was dat geen probleem. Het land devalueerde zijn Lire en klaar was kees. Wij hebben negen jaar in Italië gewoond, van 1963 tot 1972. Toen we daar aankwamen, kregen we 8 Bfr voor 100 Lire. Toen we er vertrokken nog maar 4 en had de Lire dus op negen jaar tijd de helft van zijn waarde verloren. Daardoor werd de Italiaanse export echter wel goedkoper en kon het land blijven concurreren. Sinds het Verdrag van Maastricht kan dat niet meer.

   Aan ‘Super Mario’ dus de taak om daarvoor een oplossing te vinden. Zijn slogan bij de ECB ‘I’ll do whatever it takes’ zou ook in eigen land wel eens van pas kunnen komen.

"l'll do whatever it takes".

Wij hadden er ook ooit zo eentje, in 't Pallieterke "de loodgieter" genoemd die zei "we lossen de problemen op wanneer ze zich voordoen" hij trok zijn broek op en wandelde door. Daar bleef de journalist met zijn praatpeer staan.

Alle zegen (regen) verwacht men (ook hier) van de EU.

Ik kwam gisteren nog een een "oude dorpsgenote" uit mijn vroegere woonplaats tegen, deze dame werkt in een woon en verzorgings tehuis.

Na de nodige (op veilige afstand) "plichtplegingen" gingen we over tot ons gesprek, uiteraad, maar jammer genoeg, covit 19 en aanverwanten.

De dame vertelde mij de enorme paniek die er heerste tijdens de "eerste golf" ik ga u de details besparen.

We kwamen uiteindelijk bij de kost van alle genomen maatregelen, en de (al dan niet nutteloze) uitgaven van deze losers regering.

De dame merkte op "ja maar we krijgen steun van Europa, dan komt alles goed".

Toen ik de opmerking maakte: dat het de EU is, en het geld eigenlijk haar eigen belastingsgeld is, dat uiteindelijk hoe dan ook terug betaald zal moeten worden aan die EU, werd ik met ongeloof aangekeken.

Ik ben dan maar over het mooie weer begonnen.

22-02-2021, 09:02 Geschreven door Walter F.