|
Na ’t Pallieterke heeft ook de Vlaamse Volksbeweging (VVB) haar ledenblad in een nieuw kleedje gestoken en dit o.m. omdat de organisatie dit jaar 65 jaar bestaat. Wat de politiek betreft verwacht het VVB dat de Vlaamse gewestregering in 2021 wat meer daadkracht zou tonen en dat Vlaams minister-president Jambon wat meer uit zijn schelp zou komen, onder het motto ‘Vlaanderen eerst’ en dit zonder Belgische bemoeienissen.
Daarbij hebben VVB-voorzitter Hugo Maes en hoofdredacteur Steven Vergauwen het in hun hernieuwde uitgave, die nu niet meer ‘Grondvest’ heet, maar ‘Onaf’, aan de twee V-partijen laten weten dat het werk niet ‘af’ is, ‘onaf’, dus en vragen zij de Vlaamsnationalisten niet langer elkaar te bestrijden, maar samen te werken, daar dit de enige mogelijkheid biedt om tot een onafhankelijk Vlaanderen te komen.
Tot daar ‘Onaf’, waaraan ik zou willen toevoegen dat voor het tot stand komen van een Vlaams zelfbestuur, de Vlaamsnationalisten het inderdaad onder elkaar zullen moeten eens worden en niet in de eerste plaats met bv een Magnette, wat die er ook over zegt, omdat dat tenslotte altijd zal neerkomen op een verdere aderlating voor een Vlaanderen dat de rekening zal mogen blijven betalen. Als Magnette echt consequent was geweest dan had hij vorig jaar moeten kiezen voor Paarsgeel i.pl.v. Paarsgroen. Dat laatste is tenslotte een bont allegaartje geworden, een soort rariteitenkabinet van zes partijtjes en één grote (de PS), met meer niet-verkozenen en opvolgers dan democratisch aanvaardbaar is. Dat ze het voorlopig nog uithoudt is enkel dank zij Corona.
Over het vertrekpunt van Magnette, een staatshervorming via de vier gewesten, kan m.i. wél gepraat worden als eerste stap in de goede richting. Wel op voorwaarde dat alle andere entiteiten, de gemeenschappen op kop, dan verdwijnen. Dat geldt in de eerste plaats voor de Franse Gemeenschap, die alleen maar schulden maakt en zich verkoopt als de “Fédération Bruxelles-Wallonië’, die grondwettelijk niet eens een reden tot bestaan heeft. Anderzijds kan Vlaanderen de Vlamingen in Brussel niet in de steek laten en zal ze verplicht zijn hen ook later financieel te blijven steunen op gebied van onderwijs, welzijn, gezondheid en cultuur. Als tegenprestatie moet het Brussels gewest dan wel garanderen dat het Nederlands in Brussel op gelijke voet zal behandeld worden als het Frans en eventuele andere talen.
Tenslotte doet Vlaanderen er best aan – net zoals Wallonië al gedaan heeft – om een eigen hoofdstad te kiezen buiten Brussel en deze laatste met haar 186 nationaliteiten niet langer als haar hoofdstad te erkennen. Het zou als bijkomend voordeel hebben dat het leger van Vlaamse pendelaars niet meer naar Brussel moet om te werken en daar als pasmunt te dienen om Vlaanderen af te persen zoals tot nu toe meestal het geval is geweest.
|
