|
Het besluit van het Brussels gewest om tegen eind volgend jaar een stadstol in te stellen voor al wie Brussel binnenkomt én er zich met de wagen in verplaatst, blijft voor beroering zorgen. Hoe men het ook bekijkt, het blijft een extra belasting voor alle pendelaars die er mee te maken zullen hebben en niet voor de Brusselaars zelf die dan als compensatie geen verkeersbelasting noch de belasting op inverkeerstelling meer zullen moeten betalen.
Wat er in dit hele verhaal ook fout zit is, dat de liberalen, die van nature uit tegen belastingen zouden moeten zijn, in Brussel haast met getrokken messen tegenover elkaar staan. Open VLD is daar mee in de gewestregering gestapt, terwijl de MR niet mee mocht/kon doen (schrappen wat niet past). En laat dat MR nu juist de partij zijn van Georges-Louis Bouchez, die ook al met lede ogen moest aanzien dat hij van ‘zijn’ zeven ministers in de regering Wilmès er maar drie over houdt in die van Decroo. Voor de onberekenbare Bouchez betekent dit dat hij de verkiezingen had gewonnen, maar de onderhandelingen heeft verloren. Dat Open VLD, als zevende partij van het land, toch het premierschap kreeg was gewoon om ze mee in ’t bad te hebben. Voor de rest vindt men van het liberale programma in het regeerakkoord niet veel terug en blijf ik erbij dat dat de Vlaamse vleugel straks veel stemmen gaat kosten, ongeacht of dat gebeurde op initiatief van Lachaert zelf of van ‘hogerhand’. De MR-obstructie die men nu binnen Paarsgroen+ ondervindt, had men kunnen vermijden door voor Paarsgeel te kiezen.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: Op de provincieraad van Waals-Brabant heeft een zekere Tanguy Stuckens van de MR al gesteld dat de provincie de Brusselse bedrijven, wier pendelaars zullen getroffen worden door de stadstol, welkom zullen zijn bij hen. Een voorbeeld dat in Vlaams-Brabant navolging verdient. Dat zou dan een ‘Bruxit’ worden!
En tenslotte nog dit dat de moeite loont om aangestipt te worden: Volgens Waals gemeenschapssenator André Antoine is de intra-Franstalige solidariteit in Brussel zo goed als dood. Of, zoals hij het stelt (Destrée achterna): ‘Sire, il n’y a plus de francophones dans ce pays, il y a des Bruxellois et des Wallons’.
|
