Bij zijn verkiezing tot voorzitter van Open VLD werd gezegd dat Egbert Lachaert het gehaald had omdat hij de donkerblauwe achterban van zijn partij achter zich had. Die achterban zou voor hem – en niet voor Bart Tommelein - gestemd hebben omdat Lachaert als fractieleider in het parlement gekant was tegen een Paarsgroene coalitie. Eens voorzitter werd hij zowaar door de koning benoemd tot mede preformateur om uitgerekend een Paarsgroene federale regering in de steigers te zetten, dus het tegenovergestelde van wat hij als fractieleider voorop had gesteld. Nu is hij bij de Vlaamse liberalen niet de eerste die zijn principes verloochent en zijn ze daar al e.e.a. gewend, denk maar aan Verhofstadt. Wat wél opmerkelijk is, is dat men sindsdien van die blauwe achterban niets meer gehoord heeft. Blijft die dat allemaal slikken of wordt er in de partij geen rekening meer mee gehouden?
Hetzelfde geldt trouwens voor CD&V, waar men een achterban heeft die in Vlaanderen vooral op gemeentelijk vlak nog iets betekent. Is die achterban nu ineens monddood gemaakt? Vindt die het allemaal goed dat haar partij straks zo’n beetje als schaamlapje moet dienen om een uitgesproken linkse en francofone coalitie aan de macht te brengen waar zelfs de Waalse zusterpartij niet aan meedoet en die in Vlaanderen verkocht te krijgen? En dat zonder meerderheid in datzelfde Vlaanderen waar ze – zoals gezegd - op gemeentelijk vlak (voorlopig?.) nog meetelt.
Als dit Paarsgroene initiatief er komt, heb ik zo het idee dat de achterban van zowel Open VLD als CD&V - de volgende verkiezing, welke ook – wel eens anders zou kunnen reageren.
Zou de SP.a – of is het al ‘Vooruit’? – nog wel een achterban hebben? Over ‘werkende klasse’ spreekt ons mateke niet meer. Die zijn ze al enige tijd kwijt geraakt aan VB en PvdA en nu spreekt men alleen nog van ‘de mensen’, een benaming die CD&V’er Leterme vroeger al te pas en te onpas gebruikte. Of de naamsverandering, van ‘partij’ naar ‘beweging’, veel zal uithalen is al even twijfelachtig. De vroegere politieke naamsveranderingen CVP/CD&V en PSC/CdH hebben de achteruitgang evenmin kunnen tegenhouden en zelfs Agalev/Groen was geen voltreffer. De eerste verkiezing na de naamsverandering viel de groene partij van de Vlaamsvijandige secretaris Jos Geysels zelfs uit het parlement. De berooide partij – of is het al een beweging? - van de Vlaamse socialisten kijkt nu tegen de 10% grens aan en is al blij dat ze op het hoofdkwartier van de PS een verdieping geleend krijgt, waardoor ze letterlijk ondergeschikt wordt aan het PS-programma.
Où sont les neiges d’antan ?
|