|
In deze rubriek heb ik het al regelmatig gehad over de jaarlijkse miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië en heb ik al meermaals beklemtoond dat het akkoord dat daarover gesloten werd bij de laatste staatshervorming en dat waarbij ook Wallonië’s grootste partij, de PS, akkoord ging, bepaald werd dat de huidige transfers vanaf 2024 zullen worden afgebouwd en dat die rond 2035 zouden moeten zijn uitgedoofd. Dat voor wat betreft de huidige situatie.
Die transfers zijn echter geen recent gebeuren, ze bestaan al sinds de oprichting van de Belgische staat. Ik kreeg daarover via een van mijn trouwe lezers een uitgebreid verhaal van een zekere Jean-Marie Delen die blijkbaar behoort tot de vriendenkring van die andere Jean-Marie (Dedecker). Ik ga die geschiedenis van 185 jaar (dus vanaf 1835) eenrichtingsverkeer zo bondig mogelijk samenvatten en genummerd bij mijn andere schrijfsels vermelden, zodat men tenslotte dit hele onwaarschijnlijke, haast onmogelijke verhaal kan situeren.
---
Als men nu over de transfers van noord naar zuid spreekt, heeft men het meestal over de ‘solidariteit’ die Vlamingen aan de Walen zouden moeten tonen. Dat is echter slechts bedoeld om ons op te zadelen met een schuldgevoel dat geen reden tot bestaan heeft, daar solidariteit ‘wederkerigheid’ vereist, anders is het egoïsme.
Wijlen Juul Hannes, hoogleraar en historicus, schreef daarover in zijn boek ‘De mythe van de omgekeerde transfers’ dat er zelfs nooit één omgekeerde steun is geweest van zuid naar noord, zelfs niet in de hoogdagen van de Waalse metallurgie.
In mijn volgende blogs ga ik daar verder op in.
|
