Na een kort, volgens de media ‘ijskoud’ onderhoud met de liberale fracties, hebben De Wever en Magnette tenslotte de handdoek in de ring geworpen en zullen zij meer dan waarschijnlijk maandag aanstaande de opdracht die ze gekregen hadden aan de koning teruggeven. Na de ontwikkelingen van de laatste dagen, waarbij groenen en blauwen niet langer tegen elkaar uitgespeeld wilden worden, was het duidelijk dat ook de zoveelste koninklijke opdracht een fiasco is geworden. Een alternatief in de vorm van een nieuwe ploeg groene en blauwe initiatiefnemers heeft geen zin, want die maken nog minder kans. Men moet gewoon ophouden met dit overjaars systeem van regeringsvorming zoals we dat tot nu kenden en bereid zijn eens ‘out of the box’ te denken. T.t.z. eens iets nieuws bedenken door bv de gewestregeringen bij elkaar te roepen. Dan kan wettelijk en is zelfs al een paar keer gebeurd, maar nu zou het dus wel om belangrijkere zaken gaan, de ombouw van de staat.
I.v.m. de crisis waarin we ons nu bevinden, wordt af en toe wel eens verwezen naar die van het einde van vorige eeuw, toen onder meer een nieuwe wet op de concurrentiekracht tot stand kwam waarmee de loonverschillen en voorwaarden t.o.v. onze buurlanden grotendeels werden weggewerkt en ook de staatsschuld werd ingeperkt. Dat gebeurde door het laatste kabinet Martens, maar vooral onder dat van Dehaene. Die ommekeer maakte het ook mogelijk dat België bij de eurozone kon komen. In deze nu daarover aan de gang zijnde discussies vergeet men meestal dat België om dat te bereiken zijn toenmalige munteenheid, de frank, moest devalueren met meer dan 8%. Dat is iets dat door de toetreding tot de E.U. nu niet meer kan. Als men aan die wet van 1996 gaat morrelen, zoals de PS doen wil en de lonen weer meer zouden gaan stijgen dan in de ons omliggende landen, dan zal Vlaanderen daarvan het grootste slachtoffer worden, eenvoudig omdat het goed is voor meer dan 80% van de Belgische export. Het openbreken van die wet kan alleen als men bereid is de index af te schaffen, iets dat ook al enkele keren gesuggereerd werd door de E.U. en waarover ik reeds enkele keren geschreven heb, o.a. nog in mijn recente blog van 11 dezer (‘De koopjesflop’).
Het is bijna aandoenlijk, als men ziet hoe onze politici (én media) blijven proberen dit land in stand te houden. Een land dat, volgens het meest gezaghebbende financieel- en economisch weekblad ter wereld, The Economist*, als het niet zou bestaan, nooit meer zou uitgevonden worden!
*Eén miljoen exemplaren per week, wereldwijd.
|