|
Tussen alle coronanieuwsjes door heeft men ook nog eens een peiling gehouden naar het politiek gebeuren. Ditmaal was het weer de beurt aan die van Het Laatste Nieuws, VTM en Le Soir. Feitelijk stelt de enquête niets voor omdat het maar een steekproef blijkt, maar vooral omdat alle cijfers deze keer binnen de foutenmarge van 3% vallen. Zeg maar, een status quo t.o.v. de vorige in maart, met het VB nog steeds op kop met bijna 28% van de stemmen.
Toch werd er meteen een bazuin uitgestoken voor de opmars van de SP.a, met 2,5% waardoor die partij theoretisch CD&V en Open VLD voorbijsteekt. Volgens de opiniemakers heeft de socialistische winst alles te maken met het aantreden van nieuwe voorzitter Rousseau. Op VTM werd hij zelfs al vergeleken met Steve Stevaert en zou hij momenteel in Vlaanderen zijn Franse naamgenoot Jean-Jacques, filosoof en componist, doen vergeten.
Ieder diertje zijn pleziertje natuurlijk, maar Conner zal nog vele boterhammetjes moeten eten om het waar te maken. Niet alleen valt de (virtuele) winst van zijn partij, zoals gezegd, binnen de foutenmarge, maar door een verlies van 2% door de communisten van de PvdA, lijkt het er sterk op dat die misschien teruggekeerd zijn naar de SP.a.
Ondertussen hebben Conners collega-voorzitters van CD&V, MR en Open VLD zichzelf een maand gegeven (tegen de nationale feestdag van 21 juli) om weeral te trachten een nieuwe federale regering samen te stellen, iets wat geen mens nog gelooft. Dat zal niet meer een minderheidsregering zijn maar een ‘relatievemeerderheidsregering’, naar het schijnt een uitvinding van ‘professor’ Vande Lanotte, waarmee Magnette en Rousseau aan het werk gingen. Tot ze het niet meer zagen zitten en het project dan maar bij Wilmès dropten.
Het enige alternatief dat overblijft zal nieuwe verkiezingen zijn. Om te vermijden dat men daarna weer in eenzelfde sukkelstraatje belandt, zou elke partij vóór die verkiezingen duidelijk moeten stellen wat ze aan dit land wil veranderd zien, waar ze denkt ernstig te besparen om de coronakosten te dekken, in de eerste plaats door alle overbodige instanties en politieke postjes af te schaffen en alles wat tegenwoordig in onze politiek op verschillende niveaus gebeurt bijeen te brengen op één federaal of regionaal vlak*. Niet dat daarmee alles zal zijn opgelost, maar alleen zo zullen de partijen nog geloofwaardig overkomen.
*Eén voorbeeldje: een ambulance voor een spoedgeval is federale materie. Als diezelfde ambulance patiënten overbrengt van één ziekenhuis naar een ander wordt het regionaal. En zo zijn er honderden gedeelde bevoegdheden. Met de mondmaskerkomedie hebben we gezien tot wat dat kan leiden. Om nog te zwijgen over die negen ministers die iets met de Gezondheid te maken hebben.
|
