|
In de weekeindeditie van De Tijd stond een vraaggesprek met Piet Vanthemsche, die – samen met Pierre Wunsch, de huidige gouverneur van de Nationale Bank – de Economic Risk Management Group (ERMG) voorzit, een van de vele organen die de Nationale Veiligheidsraad ondersteunt. Vanthemsche werd hier bekend door de dioxinecrisis van eind jaren 1990 die Paarsgroen aan het bewind hielp, wat nog niet betekent dat hij een paarsgroene is, zelfs niet Vlaams-onvriendelijk zoals die ‘Mao’ Van Ranst.
Volgens Vanthemsche moeten we in België nog niet te snel klagen. Dank zij het Belgisch corporatistisch consensusmodel (Oef!) is de ongelijkheid haast nergens ter wereld kleiner dan bij ons. Wie zou er vandaag ons gezondheidssysteem niet willen? Of een systeem zoals onze tijdelijke werkloosheid? We kunnen de man geen ongelijk geven, zeker niet omdat hij erbij voegt dat het betaalbaar moet blijven, want daar knelt het schoentje.
Heel dat Belgisch model – en daar zegt Vanthemsche niets over – wordt uitsluitend betaald door Vlaanderen. In Wallonië en Brussel vindt men de meeste werklozen, de meeste zieken, de meeste werkonwilligen en de meeste niet-productieven. Met die laatsten bedoel ik in de eerste plaats het overtollige aantal ambtenaren en politiekers. Ondanks het feit ze een minderheid zijn in dit land, krijgen ze evenveel ministers als de Vlaamse meerderheid en heeft men er minder stemmen nodig om verkozen te worden, waardoor ze in alle federale en nationale entiteiten oververtegenwoordigd zijn. Daarenboven hebben ze met de Franse Gemeenschap een overbodige regering en dito parlement, wat Vlaanderen niet heeft en dus worden we ook op dat vlak gediscrimineerd. En dat alles zonder dat we daarvoor ook enige erkenning krijgen, integendeel zelfs.
Op het MR van dandy Bouchez na, voor wie de ministerpostjes het belangrijkst zijn, wil geen enkele van de tien partijen die nu de regering Wilmès steunen, ermee doorgaan na september. Opnieuw verder gaan met een regering in lopende zaken zou hetzelfde betekenen, zodat er tenslotte niets anders zal opzitten dan nieuwe verkiezingen uitschrijven. Als dat niet zou gebeuren, zal men verplicht zijn in lopende zaken verder te klooien tot 2024, wanneer men nieuwe verkiezingen zal moéten houden, jaren zal verloren hebben en men opnieuw bij ‘af’ zal staan, armer dan ooit.
.
|
