|
De commentaren op de tweede reeks besluiten van de Nationale Veiligheidsraad laat ik voorlopig maar over aan de media, want daar zal het dit weekeinde weer wel over gaan. Het leek alsof er uit de fouten van een week eerder niet veel was geleerd. Verwarring troef. Ondertussen wordt er hier en daar toch al verder gekeken, zeker nu duidelijk wordt dat de regering Wilmès op deze manier niet kan blijven bestaan. Zij zelf hoopt straks over een volwaardige regering te kunnen beschikken, maar de kans dat zij zo’n echte regering zal leiden blijft klein. Haar clubje heeft volmachten tot september, maar in juni zal er al een eerste evaluatie zijn en niets laat vermoeden dat men met de huidige groep zal verder boeren. De enige die dat niet wil snappen is MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez die in een interview met Het Nieuwsblad zegt de zaken te willen laten zoals ze zijn. Als volbloed liberaal denkt hij natuurlijk aan de postjes die de huidige situatie zijn partij hebben opgebracht: de helft van de federale ministerposten, plus dat twee van de zwaargewichten van zijn partij naar Europa zijn weggepromoveerd. Zijn partij speelt echter boven haar gewicht en zal dat maar zolang kunnen uithouden als de grotere oppositiepartijen haar blijven steunen. Dit laatste schijnt niet meer het geval te zijn. Alhoewel iedereen wil wachten tot september, wil men bij de evaluatie in juni toch weten wat de vooruitzichten zullen zijn. Als dandy Bouchez dat niet wil snappen, zal hij dat moeten voelen en als er geen akkoorden bereikt worden zal er niets anders opzitten dan nieuwe verkiezingen in het vooruitzicht te stellen.
Wij maken op dit ogenblik de ergste crisis van ons regime mee en moeten de confrontatie ermee aangaan met de zwakste regering die we ooit gehad hebben. Sophie Wilmès zal de problemen van dit land niet oplossen en zij weet dat, maar haar partijvoorzitter blijkt dat niet te beseffen. Het lijkt wel een soort bezigheidstherapie waarmee men bezig is.
|
