Voor de haven van Antwerpen, de economische motor van onze regio, was 2019 een recordjaar, voor de zevende keer op rij, met een groei van 1,3% en een totale overslag van 238 miljoen ton cargo. Onnodig te zeggen dat dit de werkgelegenheid ten goede komt, niet alleen voor de koekenstad, maar voor de hele omtrek en regio als dusdanig. En dat in een de tijd van smeulende internationale handelsoorlogen, met de dreiging van de Brexit en de schaduw van de klimaatheisa. De haven is goed voor 160.000 banen – direct plus indirect – en een toegevoegde waarde van 20 miljard euro en blijft de tweede grootste van Europa (na die van Rotterdam).  

   Havendirectie en stad blijven trouwens niet bij de pakken zitten. Er is de investering van de Britse chemiereus Ineos (voor 3 miljard euro, a.u.b.) en een nieuwe raffinaderij van ExonMobil, een bedrijf dat ook al een miljard investeert. De Antwerpse chemiecluster blijft de tweede grootste van de wereld, na die van Houston in Texas.

   Tenslotte zijn er de plannen om de CO2-uitstoot drastisch aan te pakken met pijpleidingen die de gassen naar opslagplaatsen, waaronder enkele afgedankte olievelden in de Noordzee, zouden kunnen brengen. Het dorp Doel zal mogen blijven bestaan – er is zelfs de bouw van een nieuw dok voor geschrapt - al vraag ik me wel af wie daar nog zal willen wonen. Er zijn ook al testen met sleepboten die op waterstof en duurzamere methaan varen en er wordt gewerkt aan een betere uitstroming van de goederen via waterwegen en Spoor.

   Met de haven van Zeebrugge komt er een fusie, terwijl ook die van Gent profiteert van de internationale samenwerking met die van het Zeeuws-Vlaamse Terneuzen. Daarmee blijft de Antwerpse haven de grootste werkbezorger van Vlaanderen, daarin (op afstand) gevolgd door de luchthaven van Zaventem, waar men ook niet stil zit en zopas – als eerste in België – beslist heeft met een G5-netwerk te starten dat geleverd wordt door Citymesh, een Vlaams bedrijf uit Brugge dat zich genesteld heeft in het supersnelle mobiele internet.

   Kortom, ondanks alle doemberichten van onze groene wereldverbeteraars, blijft Vlaanderen een werkzame regio die het niet verdient in de Belgische impasse te moeten blijven steken. Als de Vlaamse deelregering slaagt in haar plan de werkzaamheidsgraad op te krikken in de richting van de 80% - het huidig niveau van o.m. Duitsland en Nederland – dan zal ze automatisch meer inkomsten hebben en minder sociale uitgaven, waardoor de begroting op orde kan gebracht worden en de kritiek de mond gesnoerd.