|
De verkiezingsuitslag in de UK zorgde voor aardig wat sensatie. Ondanks het feit dat zowat iedereen dacht dat de Tories zouden winnen, had niemand gedacht dat het zo’n ‘landslide’ zou worden. Onze media hadden – zoals gebruikelijk - nog zo hun best gedaan om Labour een kans te geven of om er tenminste voor te zorgen dat de conservatieven geen absolute meerderheid zouden halen. Denk maar aan de heisa over het filmpje van dat jongetje op de hospitaalvloer daar er geen bed vrij was.
Allemaal verloren werk, want dat laatste gebeurde toch zodat Jommeke Johnson toch victorie kon kraaien. Tegelijk kreeg Labour zijn grootste nederlaag te verwerken sinds 1935 en die kwam grotendeels op rekening van partijleider Corbyn, die voor veel socialisten veel té links was en met een zo goed als onbetaalbaar programma afkwam. Een beetje te vergelijken met dat van ‘onze’ Magnette, nog zo’n linkselaar, die een vergelijking met Corbyn doorstaat..
Bij de overwinning van de conservatieven, hoe massaal ook, toch twee kanttekeningen. De conservatieven wonnen niét in Schotland en Noord-Ierland, niet toevallig twee regio’s waar een meerderheid in het Brexit referendum gestemd had om in de E.U. te blijven, de ‘Remainders’, zoals ze genoemd werden. In beide landsdelen was het verschil nu nog groter; in Schotland haalden de nationalisten van de Scottish National Party (SNP) een overgrote meerderheid en in Noord-Ierland verloren de Unionisten, de voorstanders van een samenwerking met Engeland, voor de allereerste keer de meerderheid aan de Republikeinen, die een hereniging met de Ierse Republiek willen. Vergeten we niet dat het DUP partijtje van de Unionisten zijn gedoogsteun gaf aan de conservatieve regering van Theresa May nadat die zo roekeloos was geweest nieuwe verkiezingen uit te schrijven waarbij haar partij de meerderheid verloor.
Als gevolg van de grote stemmenverschuiving in Schotland heeft Nicola Sturgeon, de SNP-partij voorzitter, al een aanvraag ingediend om in Schotland een tweede Referendum te houden waarin de Schotten zich kunnen uitspreken om al dan niet in de E.U. te blijven en in het eerste geval uit de UK te stappen. In een eerste stemming, enkele jaren geleden, verloor de SNP met een percentageverschil van 45/55, maar nu liggen de kaarten helemaal anders.
Als Vlamingen kunnen wij er ons alleen maar in verheugen dat het plots in Schotland zo’n vaart loopt. Het moeten niet altijd de Catalanen zijn, waar we onze hoop op vestigen om zelf later ook eens tot e.o.a. vorm van onafhankelijkheid te komen. Als we weten dat het onafhankelijksgevoel ook speelt bij de Noord-Ieren, de Basken, de Zuid-Tirolers en in nog wel enkele andere Europese regio’s, is het nog te laat voor een Europa der Volkeren.
|
