|
Wie herinnert zich niet de eerste prioriteit van onze Charel toen hij nog nationaal was: 'Jobs, jobs, jobs!'. Dat blijkt ondertussen een holle slogan te zijn geworden, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken bij De Lijn. Onze regionale busmaatschappij vindt nl niet genoeg nieuwe werknemers. Bij nader toezien, blijkt dat niet eens een uitzondering te zijn, want hetzelfde gebeurt in het onderwijs, in de zorgsector, in de woonzorgcentra. De politie heeft volk te kort en hetzelfde gaat zich voor doen in het leger, waar er niet genoeg vervangers komen voor de militairen die met pensioen gaan.
Ondertussen worden tienduizenden betaald om niet te werken, via vervroegde pensioneringen, loopbaanonfderbrekingen, leeflonen en nog van die stelsels. E.e.a. is het gevolg van de babyboom na WO II die ervoor zorgde dat er tegen het einde van vorige eeuw een teveel was aan werkzoekenden, niet alleen door de aangroei van de jongere bevolking, maar ook doordat steeds meer vrouwen in het arbeidscircuit kwamen. Dat de situatie nu omgekeerd is - steeds minder jongeren en steeds meer gepensioneerden - heeft men stilaan wel ontdekt, maar men doet er niets aan. In tegendeel zelfs, er zijn nog steeds partijen die vinden dat we minder moeten werken en vroeger met pensioen moeten kunnen gaan. Niet de werkgelegenheid, maar het tekort aan arbeidskrachten is nu echter het probleem. Dat de staat ondertussen met een staatsschuld zit die na de Italiaanse de grootste van Europa is, blijkt niemand te verontrusten. Tout va très brien, madame la Marquise!
|
