|
Iedereen die de Belgische politiek volgt herinnert zich nog wel de schandalen bij Publifin en Samusocial, die ervoor zorgden dat de Waalse deelregering moest herschikt worden en de PS er in de oppositie verzeilde. Men zou denken dat ze daar nu wel geleerd zullen zijn. Vergeet het. Het scheelde geen haar of ze zaten in Wallonië weer met een schandaal, deze keer uitgaande van de MR, de partij van de nieuwe president van Europa.
Het ging nu om de benoeming van een nieuwe adviseur-generaal van de ISPPC, de tweede grootste Waalse intercommunale met 5.000 werknemers. Brutosalaris: 200.000 euro. De man die voor de job in aanmerking kwam bleek, oh, toevallig, de vicesecretaris generaal van de MR-partij en al even toevallig de schoonbroer van de vorige MR-partijvoorzitter, Olivier Chastel (de klokkenluider van dc vorige fraudes in Charleroi!). De kandidaten hadden amper negen dagen om te solliciteren, er was geen universitair diploma vereist, maar men vroeg wel 10 jaar ervaring in de zorg. Alles gesubsidieerd met publieke middelen.
Nadat de krant Le Soir de zaak uitbracht, stortte het hele verhaal als een kaartenhuisje in elkaar.
---
De zaak van dat ISPPC is geen alleenstaand geval, Het zou ook in Vlaanderen kunnen gebeuren. Een zekere Jan Beyers, professor en doctoraatsstudente Evelien Willems, beiden van de Universiteit Antwerpen, hebben recentelijk liefst 1.137 adviesraden onderzocht van federale en regionale overheidsdiensten. Slechts 54% van deze instellingen publiceert een jaarrapport. Van 51% is niet bekend hoeveel keer ze vergaderen en van driekwart hoeveel en welke adviezen ze afleveren. België krioelt van die adviesraden, met honderden adviseurs, experts van sociale partners, ziekenfondsen en grote organisaties uit de gezondheidssector.
Hoeveel geld al deze instellingen en organisaties kosten is voor velen een vraagteken en het zal moeilijker te achterhalen zijn dan wat de Creg zopas ontdekte: anderhalf miljard euro aan zgz ‘verdoken kosten’ – zeg maar: ‘verdoken belastingen’ - voor o.a. groene stroom, die via de - elektriciteitsrekeningen geïnd worden bij de eindverbruikers, terwijl die daar feitelijk niets mee te maken hebben. Dat kost een gezin van vier jaarlijks gemiddeld zo’n 300 euro…
|
