Toen Vande Lanotte besloot zijn post als minister van begroting door te geven aan zijn vertrouwelinge Freya en hijzelf de vrijgekomen plaats als hoofd van de SP.a over kon nemen van de alles-kan-gratis tovenaar uit Hasselt, had de geleerde professor uit Oostende niet vermoed dat e.e.a. uit de kauwen zou lopen.
Ondanks het feit dat hij bij de mama van Billie souffleur bleef spelen, liep de eerste begroting van de babe uit Gent uit op een grandioze vaudeville waar men, bij mijn weten, nog niet helemaal uit is.
Alsvorens op te stappen zorgde Vande Lanotte er ook nog even snel voor dat zijn kabinetschef, Jannie Haek, hoofd werd van de NMBS. Kabinetschef is in dit land de laatste jaren zo'n beetje de meest lucratieve job geworden in en buiten de politiek. Nu blijkt dat Jannie, waarvan men vanaf het begin al gezegd had dat ook hij over zijn paard getild was, het allemaal niet zo goed in handen heeft en zo'n beetje met jan en alleman overhoop ligt binnen die NMBS, te beginnen met het ACV, de grootste vakbond.
Tussendoor komt dan die dekselse Jean-Marie Dedecker met zijn reeds lang aangekondigde boek op de proppen en blijkt dit een bloemlezing te zijn die er in de eerste plaats op gericht is de grond onder Vande Lanotte's voeten weg te halen, dit alles met het oog op de nakende gemeenteraadsverkiezingen in Oostende, de thuishaven van beide heren.
Ondertussen blijkt de SP.a bij elke peiling steeds meer stemmen te verliezen, wat voor een kersverse voorzitter helemaal niet leuk is. Dat stemmenverlies kan met het geklungel van Freya te maken hebben en in dat geval deelt Vande La in de klappen, maar meer dan waarschijnlijk zijn er kiezers die afhaken omdat de grote weldoener uit Hasselt er niet meer bij is. Stevaert heeft eieren voor zijn geld gekozen (en ook voor zijn madam: hij is er na dertig jaar (!) mee getrouwd, zodat dat mensje later eventueel een gouverneurspensioentje kan trekken. Eigen volk eerst, weet je wel).
Voorzitter Vande Lanotte blijft dus met grote problemen zitten en wat doet een verstandige professor dan? Hij probeert de aandacht van die problemen af te leiden door met heel andere voorstellen af te komen. Een daarvan is dat hij de helft van het Arm(ee) Belgisch Leger tegen 2010 wil opdoeken en de rest overbrengen in het/een (schrappen wat niet past) Europees leger. Hij had gehoopt dat tenminste de socialisten dit voorstel zouden toejuichen. Zijn partij is immers niet voor niets ooit de partij van het "gebroken geweer" geweest. Wel, blijkbaar is men dat vergeten, want Vande La kreeg meteen de zwaarste kritiek te verduren van zijn eigen, socialistische vakbond die stelde dat er niet eens een Europees leger bestaat.
Het leven van een professor/voorzitter kan hard zijn!