Door de onzekerheid van Leterme's toekomst heerst er aardig wat paniek bij CD&V. Het laatste bericht (via Belga) is, dat de man nu toch weer niet mee zou doen aan de regionale verkiezingen van juni a.s. Hij had dat al uitgesloten, toen hij nog premier was en dat zou nu bevestigd worden door zijn partij. Erg slim is dat niet, want een Leterme op een niet-verkiesbare plaats zou nog altijd in staat kunnen zijn enkele honderduizende voorkeurstemmen te krijgen. Vlaanderen houdt van underdogs en calimero's. Anderzijds zal de objectieve bijstaander zo ook nooit te weten komen, hoeveel van de 800.000 er zullen hebben afgehaakt. Buiten Leterme is er ook nog steeds geen nieuws over wat Vandeurzen en Vervotje gaan doen. Al bij al gaat het toch om drie zgn stemkanonnen. Hen invoegen op de reeds bestaande lijsten voor de regio of Europa zal allicht veel wrevel opwekken bij de nu reeds aangeduide kandidaten. Men kan zich daarbij wel afvragen, wat die Dehaene daar in Europa nog gaat doen, nu hij voorzitter is van Dexia, met een jaarwedde van 400.000 euro... Tenslotte is Marianne Thyssen een uiterst zwakke voorzitster gebleken. Sinds het vierde ontslag van Leterme is ze haast onzichtbaar geworden. Als het haar een troost mag wezen: het is bij de andere Vlaamse partijen al niet veel beter. - Bij Open VLD mag Bart Somers dan al enkele jaren voorzitter zijn, veel politiek gewicht heeft hij niet. Eerst was hij alleen "his master's voice" onder Verhofstadt. Sindsdien maakt hij deel uit van het triumviraat aan de top, samen met Dewael en De Gucht. Nu eerstgenoemde uit de regering is weggevlucht en de kans loopt politiek beschadigd te worden en de tweede misschien kiest voor Europa, zou Bartje uit Mechelen het alleen voor het zeggen krijgen. Er zijn nogal wat lichtblauwen die niet gelukkig zijn met de nietszeggende spraakwaterval die Somers is. - Bij SP.a weet men nog steeds niet goed wat aanvangen met Caroline Gennez. Veel voorzitterschap straalt het mens niet uit en veel positiefs is er sinds haar aantreden niet te vermelden. - Bij het Vlaams Belang is de ondankbare job van voorzitter te beurt gevallen aan Bruno Valkeniers. De man is een bekwaam manager, die in de "privé" zijn kwaliteiten bewezen heeft. Voor de politiek komt hij niet sluw genoeg over. Het is natuurlijk nog afwachten, hoe zijn partij het er op 7 juni zal van afbrengen, maar zijn taak blijft een zware erfenis, zeker door het feit dat zijn wittebroodsweken voorbij zijn en hij al even erg geboycot wordt als zijn voorganger. - "Deckerke" is de enige Vlaamse partijvoorzitter die de touwtjes stevig in handen heeft. Het is de uitzondering die de regel bevestigt. Het wordt wel afwachten hoe hij zijn bende ná 7 juni nog zal kunnen intomen. Het zal dan wel iets meer moeten worden dan de klassieke overlopers waarmee hij nu scheep gaat. De laatste in de reeks, die Gino Decraemer, is een recidivist, die van het Vlaams Blok over komt via de N-VA. De man is dus al aan zijn derde partij bezig. Alleen Bertje Anciaux doet het tot nu toe beter. Of de LDD van zo'n figuren beter wordt, valt nog te betwijfelen. --- Tenslotte is het frappant, dat bij de francofone partijen de voorzitters al jaren stevig in het zadel zitten. Di Rupo, Milquet, Javaux en Reynders zijn wel degelijk baas in hun partij, al moet die laatste wel de hete adem voelen van de familie Michel. Het blijft een groot verschil met de toestand in Vlaanderen, waarbij nog maar eens te zien is, hoe verdeeld onze regio blijft.
Och ja, ik ben Groen! vergeten!! Maar ja, ge moet toch een simpele ziel zijn om te blijven geloven wat Mie Vogels allemaal uitkraamt. Onze Lieve Heer moet echter zijn aantal hebben. In Vlaanderen heeft hij het ruimschoots.
