|
Onze nationale Charel heeft vanuit Davos, waar hij een laatste poging doet om zijn eigen internationale carrière te redden, nog eens scherp uitgehaald naar de N-VA én de PS, die – volgens hem – ‘zijn’ België om zeep willen helpen. Hij heeft daarbij niet helemaal ongelijk, maar beseft blijkbaar niet dat hij daar zelf heeft aan meegewerkt. Als hij niet naar Marrakech was getrokken – ook al in functie van zijn eigen internationale carrière – was zijn federale regering waarschijnlijk niet uiteen gevallen, wat hem nu tot een machteloze premier heeft gemaakt.
Dat Michel het tot federaal Belgische premier heeft kunnen brengen, was omdat hij wilde samenwerken met de N-VA, die zelf daarin een middel zag om eindelijk eens op het federaal niveau mee te kunnen spelen en dit zonder de socialisten. Die kans krijgt hij meer dan waarschijnlijk nooit meer. Voor een volgende federale Belgische regering, zullen ze hem en zijn MR normaliter niet meer nodig hebben, steeds in de veronderstelling dat er nog zo’n regering komt.
Voor Vlaanderen komt het er meer dan ooit op aan een einde te maken aan dit België. Om dat te bereiken moet er – als eerste stap – voor gezorgd worden dat op 26 mei a.s. de Vlaamsnationalisten de meerderheid halen in het Vlaamse parlement. Daarvoor zal men niet alleen de stemmen nodig hebben van kiezers die nu stemmen voor N-VA en VB, maar ook van zij die vroeger kozen voor een van de traditionele partijen, aan wie we het te danken hebben dat Vlaanderen in België nog steeds de lasten maar niet de lusten krijgt. De Vlaamsnationalisten moeten dan ook ophouden met zich blij te maken met een dode mus door elkaars kiezers af te pakken, maar er werk van te maken de kiezers weg te halen bij de partijen die Vlaanderen alleen maar blijven opzadelen zijn met de miljardentransfers en de grote Belgische staatsschuld.
|
