Ik heb zo het idee dat we tot de regionale verkiezingen van mei 2019 nog heel wat politiek gekrakeel gaan meemaken en dit niet alleen tussen meerderheid en oppositie.
Neem nu de reactie op de verklaring van De Wever over het al dan niet sluiten van de Belgische kerncentrales tegen 2025. Zijn partij, zegt men, heeft het energiepact mee goedgekeurd, waarom komt hij daarop dan terug? Hij komt daar helemaal niet op terug, alleen had hij voorbehoud gemaakt over garanties m.b.t. bevoorrading en kosten. Als zijn tegenstrevers dat kunnen blijven garanderen, kan dat pact gerust worden uitgevoerd worden. Probleem daarbij is wel dat de voorstanders van de sluiting op dit ogenblik helemaal niets kunnen garanderen, op geen enkel gebied en de kans groot is dat we nog enkele jaren zullen moeten wachten vóór de kosten bekend zullen zijn van o.m. de nieuwe gasturbines én de vergunningen rond zullen zijn. 2025, laat me niet lachen, hé!
Nog zo iets: de aanvraag door Van Overtveldt voor een studie over de migratiekosten. Ook daarover een storm van protest, die hem en zijn partij beschuldigen dit te doen uit electorale overwegingen. En dan? Alles wat er de volgende maanden als nieuwe ideeën zal verkocht worden, zal gebeuren uit electorale overwegingen. En dat de verkiezingen, zeker die van 2019, voor een groot deel over de migratie zullen gaan, is nu al zeker. Waarom zou het hier anders gaan dan in Oostenrijk en Italië?
En dan was er het voorstel om de burgemeesters meer inspraak te geven in de strijd tegen de criminaliteit. Dit voorstel werd (voorlopig?) afgeblokt door de MR, waar ze een beetje nerveus worden door de acties van De Wever, die in Wallonië zo’n beetje de indruk bevestigen dat hun nationale Charel de handpop blijft van Bart, volgens hen de schaduwpremier.
Kortom, het wordt much ado about nothing, om het met Shakespeare te zeggen.
|