Wanneer de linkse vakbonden het grote publiek toespreken presenteren ze hun geloof met bekoorlijk als een louter engagement om "gevoelig" te zijn voor andere mensen en om zoals sociale zekerheid , pensioenen en werkdruk. De realiteit is anders. De mainstreammedia zullen er niet over berichten.
De kleur van de berichtgeving wordt door nog iets bepaald: wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Hoeveel redactiestatuten er ook geproduceerd worden: niemand zal ooit de hand bijten die hem voedt: de overheid. Dus is de kans wel erg klein dat er gezondigd wordt tegen de staatsideologie.
In tegenstelling tot de bevolking worden de rechters en openbare aanklagers steeds linkser in hun handelen en uitspraken.
In het onderwijs is de situatie niet veel beter.
Ook ambtenaren hebben een sterke voorliefde voor links. Als het aan de overheidsdienaren zou liggen, gaan 70-80%% van kamerzetels naar linkse partijen.
Universiteiten, werken in culturele en sociale organisaties, ze zijn linkse politici en ambtenaren, schrijvers en kunstenaars.
En hoe machtig ze ook zijn, ze doen nog steeds alsof zij de slachtoffers zijn, de stemmen op de barricaden, in de strijd met een onderdrukkend establishment, terwijl ze in werkelijkheid inmiddels zelf het establishment zijn geworden.
Een verklaring voor het links lullen en rechts vullen, ligt waarschijnlijk in hun afhankelijkheid van subsidie. Subsidieontvangers hebben over het algemeen de neiging de subsidiegever tegemoet te werken. Dus zijn ze gaan denken dat de normen en waarden zoals zij die kennen vanzelfsprekend zijn. Het resultaat: tunnelvisie.
Subsidie speelt een grote rol in het promoten, stimuleren en faciliteren van ideeën uit de linkse koker. (Subsidie kan ook gelezen worden als baantje of postje)
02-05-2018, 14:57
Geschreven door Wilhelmson
|