|
De vijand van mijn vijand is mijn vriend "is een stelregel van kortetermijngemak, geen verbintenis op lange termijn.
De VS hadden de Koerdisch gedomineerde Syrische strijdkrachten nodig om de Islamitische Staat te verslaan, gezien het gebrek aan interesse van Turkije om de VS te komen helpen.
Ankara tolereerde met tegenzin deze Koerdische-VS alliantie en probeerde het te beheersen.
Maar met de ineenstorting van het zogeheten kalifaat van Isis, is de caleidoscoop verschoven en is het feit dat "de bondgenoot van mijn bondgenoot mijn vijand is" nu weer in beeld.
De Amerikaanse doelstelling is om invloed in de regio te behouden, door zich te verzetten tegen de pogingen van Moskou om een Syrie te bezetten met Assad.
Trump heeft nu de druk verhoogd door Rusland verantwoordelijk te houden voor gasaanvallen op burgers.
Maar ondanks de geschillen met Turkije moet de VS zijn NAVO-bondgenoot nu aan hun zijde houden.
Turkije en Iran waren deze maand mede-sponsor van de Syrische gesprekken georganiseerd door Poetin, waarvan de VS vrezen dat het kan worden gebruikt om het VN-proces te omzeilen en een deal te bereiken die de Russische vriend Assad op zijn plaats laat en de Turkse NAVO bondgenoot buiten de NAVO om naar Rusland jaagt.
De betrekkingen van Turkije met Rusland zijn beter dan ooit. Moskou verplaatste personeel van het kurdische Afrin en stond er de Turkse akties tegen de Kurden toe.
Het onderliggende probleem is dat zoveel verschillende partijen complexe en tegenstrijdige ambities nastreven.
Hoewel de VS en Turkije een deal gaan moeten sluiten in het belang van hun eigen belangen, worden de vooruitzichten op een oplossing op zijn minst geëvenaard door de risico's van verdere destabilisatie in een gekwelde regio.
Iedereen verwachtte dat dit zou gebeuren. Niemand weet hoe het zal eindigen.
De kurden helaas zijn de pineut, wisselgeld in een machtsspel.
15-04-2018, 15:55
Geschreven door Wilhelmson
|
