De toespraak van Albert II schijnt Vlaanderen wel degelijk wakker te hebben geschut, al was dat misschien niet de bedoeling van de vorst geweest. Hij wordt nu in de kranten wel de "scherpste" Belgische koning aller tijden genoemd, maar daaraan heeft hijzelf waarschijnlijk nooit gedacht. Die speech heeft hij trouwens, zoals gebruikelijk, zelf niet geschreven, laat staan bedacht. Dat hij er wel achter stond, heeft in de eerste plaats te maken met de vrees voor het verlies van zijn eigen baan en de lucratieve inkomsten van zijn familie. Misschien heeft hij er nu al spijt van dat hij zo duidelijk is geweest, want de republiek zit nu wel in de lift.
Zoals het nooit anders is geweest sinds 1830, wordt de Belgische koning omgeven door een francofone hofhouding en een dito groep adviseurs. Met Leopold III was er een sprankeltje hoop dat Vlaanderen wat meer aandacht zou krijgen, maar de Tweede Wereldoorlog dwarsboomde die plannen. Toen de Franstalige, linkse minderheid het gedaan kreeg Leopold III van de troon te stoten, lag de Vlaamse hoop weer aan diggelen. Boudewijn was misschien een brave man, maar als jonge knaap kwam hij meteen weer onder de invloed van het toen nog machtige franskiljonse zakenleven. Eens dat het koningshuis trouwens begrepen had dat het meer schrik moest hebben van links Wallonië dan van het rechtse, brave Vlaanderen, heeft het steeds resoluut de Waalse kaart getrokken
Dat is er met Albert II niet op verbeterd. Hijzelf mag dan al fatsoenlijk Nederlands praten, zijn halve trouwboek is steeds een voorbeeld geweest van hoe het niét moet. Haar uitleg van enkele jaren na haar huwelijk: "je parle le français et ça me suffit", is haar bijgebleven. Een crash cursus Nederlands heeft daaraan niet veel veranderd.
Ondanks het feit, dat het nu duidelijk is dat de koning de Waalse mening vertolkt, zijn er nog steeds van die brave Vlamingen die vinden dat hij zijn term maar moet uitdoen. Zij spitsen nu hun aandacht op de troonopvolger, Philippe de taaie. Tegen dat die koning wordt, zeggen ze, moet ons koningshuis er een worden naar het Scandinavisch model. Wanneer zal dat zijn: als Albert Second 95 zal zijn?
Wat de Vlaamse partijen nu moeten doen is resoluut in de aanval gaan en stellen dat bij de vorming van de volgende regering - ten laatste in 2007 - er niet alleen een akkoord zal moeten zijn over de aanpassing van de transferts (door de koning nu ook toegegeven), maar ook over de splitsing Brussel/Halle-Vilvoorde én het omvormen van de rol van de koning. Als dat niet kan, dan hoeft er geen nieuwe Belgische regering komen en kan men er hier best mee ophouden. Liever een scheiding dan een slecht huwelijk. Het is zo stilaan welletjes geweest.