|
Nu IS ook in Syrië verslagen lijkt, begint het stilaan tot de strijdende partijen door te dringen dat er op het diplomatiek vlak iets moet gebeuren. Het initiatief daartoe kwam van Vladimir Poetin die ‘zijn’ bondgenoten naar Moskou riep om daar e.e.a. te bespreken. Aan de vooravond mocht zelfs ‘overlever’ Assad even komen opdraven, maar de eventueel uiteindelijke gesprekken zullen gaan tussen Rusland, Iran en Turkije. De U.S. en zijn westerse bondgenoten werden helemaal niet uitgenodigd en hetzelfde gold voor de Koerden en de rest van de zowat 30 rebellengroepen die bij het Syrische wespennest betrokken zijn. Ongeveer de helft van hen werkt dan nog samen met Saoedi Arabië, de aartsvijand van Iran, dat zelf een hele interne politieke omwenteling meemaakt. Voeg er tenslotte nog bij dat Erdogan steeds erop gestaan heeft dat Assad zou verdwijnen en dat de Koerden aan de grens met Turkije geen eigen staat zouden krijgen. Turkije steunde de rebellen die tegen Assad vochten en de Koerden werden bewapend door o.m. de U.S.
Waar in heel de discussie tot nu toe weinig over gezegd en geschreven wordt, is dat IS ook verjaagd werd uit de laatste Iraakse steden die ze bezette en dat dit vooral te danken was aan de luchtsteun die het officiële Iraakse leger kreeg van de Amerikanen en hun bondgenoten, waaronder ook België. Heel wat van de animositeit die er bestaat tussen de partijen die nu een oplossing zoeken, heeft tenslotte te maken met de tweedracht, om het zacht uit te drukken, die er zowel in Syrië als in Irak en de buurlanden bestaat tussen soennieten en sjiïeten die elkaar nog meer haten dan de in hun ogen ongelovigen.
Er zal in dat deel van het Midden-Oosten nooit een duurzame oplossing voor het conflict komen als men de landsgrenzen laat zoals ze nu zijn. Als men Assad aan het bewind wil laten blijven, mag dat alleen zijn in de regio van Damascus, waar zijn sjiïetische Alawieten in de meerderheid zijn, moet men de Koerden in Syrië een eigen autonoom gebied geven en moet in alles wat er overschiet een soennietisch regime komen. Dat laatste betekent dat delen van Zuidoost Syrië en van Noord Irak een nieuwe soennitische entiteit moeten worden, zodat de rest van Irak – het centrum en het zuiden – uitsluitend sjiïetisch zal zijn, terwijl ook daar de Koerden het autonome gebied, dat ze in feite al hebben, mogen behouden. Op die manier zullen soennieten en sjiïeten van elkaar gescheiden leven zodat de ene groep de andere niet meer zal kunnen verdrukken.
Het alternatief is, dat er daar nooit meer vrede zal komen…
|
