|
Over de passage van Sophie Dutordoir, sinds maart de nieuwe CEO van ons rijdend faillissement, de NMBS, in het federale parlement staan alle kranten vol. Er valt daar weinig aan toe te voegen, want ge moet al van een andere planeet zijn om niet te weten dat onze nationale spoorwegmaatschappij een syndicaal kluwen is, waar de politiek nooit ver weg is. Het gevolg daarvan is, dat de maatschappij een schuld meesleept van zo’n 3 miljard euro en dat die schuld nog steeds blijft stijgen. Met de komst van Sophie’s voorganger, Jo Cornu had men gehoopt dat er e.e.a. zou veranderen cq verbeteren, maar daarvan is in elk geval weinig te zien. Voor Cornu – nota bene, voorgedragen door Vande Lala, zij het als tweede keuze – was het een fin de carrière. De man was al 70 toen hij bij de NMBS de baas werd en kon dus moeilijk gechanteerd worden o.w.v. zijn carrière.
Dutordoir was enkele jaren geleden nog CEO van Electrabel, een job die ze te danken had aan haar politiek netwerk (ze was daarvoor woordvoerster van enkele federale CVP-kabinetten inbegrepen dat van Wilfried Martens toen die premier was). Dat Elektrabel avontuur verging haar niet zo goed want ze kon de leegloop van klanten, die voor de concurrentie kozen toen ze daar de kans voor kregen, niet tegenhouden. Tenslotte stapte ze op bij Elektrabel en begon ze iets heel anders, nl een Italiaanse delicatessenzaak/brasserie in Overijse, Poppeia genaamd, naar de naam van een beruchte echtgenote van de al even beruchte Romeinse keizer Nero.
De overstap als bazin van Poppeia naar de job van CEO van NMBS was een al even grote verrassing en we kunnen alleen maar hopen dat ze harder van karakter is dan ze eruit ziet. Over enkele jaren wordt het treinverkeer in de E.U. geliberaliseerd. Zoals de zaken er nu bij staan kan de NMBS in zo’n vrijgemaakte markt onmogelijk concurreren. We zullen nog zien wat Sophie er van zal bakken…
|
