|
Terwijl wij hier in Europa met spanning afwachten of en hoe het gepland Catalaans referendum zondag a.s. gaat verlopen, hebben de Iraakse Koerden eenzelfde referendum deze week reeds gehouden. De opkomst was er massaal (zo’n 80%) en de verwachting is dat de overgrote meerderheid daar vóór de onafhankelijkheid zal stemmen. Zelfs de christelijke en soennietische minderheden zouden in Iraaks Koerdistan vóór de afscheiding stemmen, omdat Irak tegenwoordig gedomineerd wordt door de sjiieten en anderzijds de Koerden geen Arabieren zijn. Als uitzondering op de moslimregels vechten de Koerdische vrouwen effectief mee tegen hun vijanden.
De Koerden zijn zowat de grootste bevolkingsgroep ter wereld die geen eigen staat heeft. Dit is mede het gevolg van het feit dat ze verspreid is over vier landen: Irak, Iran, Syrië en Turkije. Die situatie is er niet historisch gegroeid zoals bv in Spanje, maar een gevolg van een verdeling van het Midden-Oosten door de toen koloniale machten Frankrijk en Groot-Brittannië.
De Koerden hebben zopas een belangrijke rol gespeeld in de strijd tegen IS en waren (en zijn) zowat de meest betrouwbare geallieerden voor het Westen. Een referendum is trouwens een door de Verenigde Naties vastgesteld recht voor volkeren die een eigen staat willen. Dat geen enkele van de vier landen, waar grote groepen Koerden wonen, het daar mee eens is, laat nog maar eens zien hoe democratisch ze daar zijn. Terwijl landen zoals Irak en Syrië, die feitelijk kunstmatige constructies zijn, zelf niet in staat zijn hun eigen territorium fatsoenlijk te beheren, heeft ‘sultan’ Erdogan al met militair ingrijpen gedreigd in Iraaks Koerdistan, hij die in zijn eigen land af te rekenen heeft met Koerden die er 15% van de bevolking uitmaken, maar ook daar niet meetellen.
Hoe men het ook bekijkt, zolang men zich in het Midden-Oosten (maar dat geldt ook voor Afrika) houdt aan de oude koloniale grenzen, zal er daar nooit echt vrede komen. Pas wanneer soennieten, sjiieten en Koerden een eigen territorium krijgen, zal er enige hoop zijn en zolang er hoop is, is er leven.
---
Voor de cijferaars: dit is mijn 3.500ste blog sinds ik ermee begon begin februari 2005…
|
