In de weekeindeditie van De Tijd was er heel wat te doen over de financiering van de politieke partijen door de staat. Dat is niets nieuws en is grotendeels nog het gevolg van de Agusta affaire, waarna men wou vermijden dat partijen geld zouden zoeken in de zakenwereld en daardoor geneigd/verplicht (schrappen wat niet past) zouden zijn die relaties op e.o.a. manier te bevoordelen. Als men echter leest dat alleen al de Vlaamse politieke partijen vorig jaar in totaal zo’n 40 miljoen euro hebben gekregen, dan kan men zich daarbij toch afvragen of de slinger niet te ver in de andere, verkeerde richting is geslagen. Dat geld wordt verdeeld naargelang de stemmen die de onderscheidene partijen bij de laatste verkiezingen in 2014 hebben gekregen. In dat jaar werd de N-VA veruit de grootste partij in Vlaanderen, waardoor ze dus ook met de meeste centen ging lopen. Toen gebeurde er wel iets opmerkelijks.
De N-VA huurde nl op dat moment één verdieping van een groot appartementsblok in hartje Brussel, in de Koningsstraat. Daar de partij blijkbaar niet wist wat met dat extra geld aan te vangen, kocht ze het hele blok met acht verdiepingen (5.000 m²), waarvan ze de helft doorverhuurde. Die huur bracht haar vorig jaar zo’n miljoen euro op, waardoor men redelijkerwijze kan aannemen dat men met de huidige goedkope leningen die aankoop snel zal kunnen afbetalen. Op die manier van werken kwam er vanwege de andere partijen nu eens geen kritiek. Ergens logisch, want zeker de traditionele partijen hadden dat ook kunnen doen toen zij, vóór 2014, groter waren dan de N-VA en toen dus ook meer geld kregen. Open VLD en CD&V hebben trouwens ook een eigen hoofdkwartier in Brussel, maar die brengen hen niets op. Vraag die men daarbij wel kan stellen is, of het deontologisch wel verantwoord is dat partijen (álle partijen) zoveel staatssteun moeten krijgen. Vroeger viel dat minder op, maar een aankoop van vastgoed met geld van de kiezer/belastingbetaler, is m.i. toch een stap te ver en een duidelijk bewijs dat partijen zoveel geldelijke steun niet nodig hebben. Bijkomende vraag is daarbij wat de andere partijen, die dat niét deden, met dat eigenlijk overbodige geld dat ook zij toen kregen, wél deden?
Men zou er m.i. dan ook beter aan doen al die subsidies af te schaffen (plus die aan de media). Waarom zouden partijen en media geen geld mogen krijgen van derden, zolang dat allemaal maar transparant blijft voor iedereen?
|