|
Mocht het alleen in de sport zijn dat Vlamingen zich in eigen land laten vloeren, tot daar toe. Zoals onze vriend Fikken schrijft, hebben we er misschien geen betere, maar dan zou men toch aan die anderen kunnen vragen wat meer respect te hebben voor onze taal, die toch de taal van de meerderheid in dit land is. Als een man van 74, zoals die nieuwe voorzitter van de nationale voetbalbond, na al die jaren nog niet eens een simpele vraag in het Nederlands verstaat (of wil verstaan), dan zit er toch iets fout bij die bond (of bij die man of bij allebei).
Jammer genoeg laten wij ons ook vloeren in de politiek en dan vooral in en rond Brussel. Toen, na het bekend raken van het schandaal van Samusocial, het Brusselse schepencollege herschikt werd, bleek de Vlaamse vertegenwoordiging daarin meteen gehalveerd. Dat kwam mede door het feit dat de SP.a er zich uit teruggetrokken had – de dood heeft altijd een oorzaak – maar m.i. was opstappen niet de goede optie, want die partij kon zwaarder doorwegen als ze in het schepencollege gebleven was. Men vraagt in Brussel niet beter dan dat de Vlamingen er zouden vertrekken.
Iedereen weet dat Brussel krioelt van de politieke postjes en de meeste Vlamingen beseffen al lang dat daar best eens goed in gesnoeid zou mogen worden. De eerste reactie van de francofonen is dan wel dat in dat geval ook de Vlamingen zouden moeten inleveren. Volgens de wet hebben de Vlamingen in het Brusselse parlement een gegarandeerde vertegenwoordiging met 17 vertegenwoordigers en dat moeten we zien te houden. Anders heeft Vlaanderen in Brussel straks nog één opdracht: alle Brusselse fratsen te mogen financieren. De splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde is er bij de zesde staatshervorming alleen kunnen komen, nadat Vlaanderen akkoord ging het Brusselse gewest JAARLIJKS een half miljard euro extra te betalen, zeg maar ‘een half miljard teveel’. Zoals ik hier vroeger al eens geschreven heb, is Vlaanderens geld daar het enig overgebleven drukkingsmiddel. Eerder vroeg dan laat zal Brussel weer staan schooien voor nog meer middelen (lees ‘geld’) en alleen dan maakt Vlaanderen een kans daar iets te kunnen bereiken. Maar dan zullen er – zoals politicoloog Bart Maddens het recent terecht stelde - Vlamingen met ballen aan de onderhandelingstafel moeten zitten. Van een andere kaliber dan die bij de Belgische Voetbalbond…
|
