|
Na Italië spreekt men er nu ook van om in Oostenrijk dit jaar nog verkiezingen te houden. Bij ons zal het zo’n vaart niet lopen, maar men heeft steeds meer de indruk dat we volop de verkiezingsmodus zitten. In de weekeindeditie van De Tijd verscheen een vraaggesprek met Bart De Wever over liefst twee bladzijden met in feite één grote vraag: hoe het nu verder moet bij de volgende verkiezingen. En met één duidelijk antwoord: Bart blijft tot zolang voorzitter van de N-VA. De doodgeverfde opvolger, Theo Francken, is er niet klaar voor en heeft inderdaad nog steeds genoeg te doen in de pispaaljob van staatssecretaris voor Asiel en Migratie. Over zijn prestaties zijn de meningen verdeeld, maar men moet er toch rekening mee houden dat al wat hij zegt en doet, gecontroleerd en (meestal) bekritiseerd wordt, terwijl hijzelf wel steeds moet werken binnen het kader van de Belgische en Europese wetgeving. Er zijn leukere jobs in de politiek.
Hét probleem voor de N-VA blijft haar communautair programma. Dat kan geen tweede regeerperiode in de ijskast blijven, zeker niet mocht de PTB, de Waalse versie van onze PvdA, in Wallonië blijven groeien. Daardoor schuift het Waals gewest steeds verder naar links en worden akkoorden tussen de twee gemeenschappen moeilijker dan ooit. Als de politieke problemen daar verder op de spits gedreven worden, zit het er misschien in dat ze zelf straks om e.o.a. vorm van confederalisme vragen. Zoals De Wever stelde in het interview, biedt het confederalisme dan misschien ook een uitweg voor de Franstaligen. Ze moeten dan wel hun ‘zotternijen’ voor eigen rekening houden i.pl.v. de factuur via België door te schuiven naar Vlaanderen, zoals ze in het huidige systeem gewend zijn met hun zgn cliëntelisme..
Buiten de PTB is er ook nog de afwikkeling van de dossiers van Kazachgate en Publifin, waarbij al wat lijken uit de Waalse kast zijn gevallen, maar waarover bij onze zuiderburen het laatste woord nog niet gevallen is. Terwijl men er in Gent niets meer over hoort, loopt in Wallonië nog altijd het parlementaire onderzoek ernaar en worden er daar nog steeds hoorzittingen gehouden.
Tenslotte is er in Vlaanderen het probleem met het CD&V, dat zo stilaan uit zijn tsjevenmodus moet stappen, wil de partij nog langer iets betekenen. Met verkiezingen in 2018 en 2019 is het helemaal niet zeker wat de toekomst ons brengen kan.
---
En dan nog dit: In mijn blog van 10 dezer (‘Het doorberekeningssysteem’) schreef ik o.m. dat men daarover geen vergelijkingen moest maken met Nederland, omdat ze daar voor de allereerste keer geconfronteerd worden met een regeringsvorming met 4 partijen. Welnu, gisteren raakte bekend dat die onderhandelingen mislukt zijn. Ze zijn afgesprongen op het thema Migratie, uitgerekend een van de dada’s van Geert Wilders, die men erbuiten wou houden…
|
