|
Om nog even terug te komen op de Franse presidentsverkiezingen, in het gesprek in Ter Zake van eergisteren op Canvas, tussen Gerolf Annemans en Charel De Gucht, deze kenner van mestkevers en viswijven (Charel: 'Ja, ik vind Marine Le Pen een viswijf), debat geleid door de zwarte gelaarsde katin Cools, vond dit omhoog gevallen hoopje onbetekenende Berlaarse pretentie, dit onbenul, dat Macron met zijn beweging 'En Marche' wel degelijk uit het niets was verschenen. Geen gemanipuleer, Macron was een door en door onafhankelijk kandidaat. Niks 'Hollande junior' dus. Dat hij in onderling overleg met Hollande, het zinkend schip van de PS bewust en ruim op voorhand had verlaten, toen duidelijk bleek dat het een onomkeerbare situatie zou worden, om later, vermomd als onafhankellijke, terug op te kunnen duiken, en de socialistische kastanjes van de PS alsnog uit het vuur te halen via een slinkse omweg, dat was allemaal zever volgens charel.
Omwille van mijn gezondheid heb ik dan maar meteen gezapt, want er zijn zo bepaalde zaken op tv die ik werkelijk niet meer wil en kan bekijken, zoals die zelfvoldane, arrogante smoel van kluchtige charel, ware het niet zo triestig, ook al omdat ik direct vond dat Gerolf naar mijn goesting net iets te braafjes bleek in zijn antwoorden, en niet in het minst omdat het weeral direct duidelijk was dat het een debat zou worden van twee tegen één. 'Usual VRT-business' dus
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/politiek/1.2972492?playlist=7.55240
En zie wat lees ik vandaag?
"Socialistische ex-premier Valls wil kandidaat zijn voor beweging van Macron
De socialistische Franse ex-premier Manuel Valls heeft aangekondigd dat hij zich voor de aanstaande parlementsverkiezingen wil aansluiten bij La République en Marche, de partij van de nieuw verkozen president Emmanuel Macron. Dat heeft Valls vanochtend gezegd op de Franse radio.
Emmanuel Macron mag dan al de presidentsverkiezingen gewonnen, maar volgende maand staat hem nog een belangrijke horde te wachten: de parlementsverkiezingen. Het grootste probleem is dat Macron vooralsnog alleen een beweging achter zich heeft en geen partij rond zich om hem te steunen in zijn beleid.
Gisteren kondigde Macron al aan dat hij zijn beweging En Marche zou omdopen tot de partij La République en Marche. En daar dient zich nu een belangrijk kopstuk van buitenaf voor aan: de socialistische ex-premier Manuel Valls. Die heeft vanochtend aangekondigd dat hij bij de aanstaande verkiezingen op een lijst van Macron wil staan."
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.2973499
Deze in de eerste ronde gebuisde Valls, die onder Hollande zijn land in grote sociale onrust heeft gebracht, deze socialist pur sang, maakt al direct zijn opwachting bij Macron. Hij staat al te trappelen van ongeduld. Benieuwd wie de eerste minister zal worden van de volgende regering. Waarschijnlijk ook een socialist, want welke reden zou Macron kunnen gehad hebben om op voorhand, zoals MLP deed, de naam van zijn eerste minister niet vrij te geven?
Maar één ding staat vast, tijdens de komende parlementsverkiezingen in juni a.s., zal het politieke landschap, in tegenstelling tot vroeger, serieus versnipperd zijn. Wie komt op de hoogte van het FN mocht deze partij de huidige tendens kunnen doorzetten, het wordt voor traditioneel links en rechts, en ook voor Melenchon, heus geen eenvoudige opdracht. Vast staat dat het FN hoe dan ook zijn huidige zetelaantal flink zal weten te verhogen. Hoeveel houdt Macron met zijn beweging En Marche dan nog over, is een andere vraag, nu hij in juni inderdaad niet meer zal moeten rekenen op de anti-Le Pen stemmen van de tijdens de eerste ronde uit de boot gevallen partijen. Wie wordt zijn eerste minister, wordt het een cohabitaition ofwelke andere partij(en) zal/zullen met hem in zee willen gaan? Deze postjesjagers van links en rechts staan in ieder geval nu al te trappelen van ongeduld om zich opnieuw tegoed te kunnen doen aan de vette staatsruiven. Omwille van de smeer, likt de kat de kandeleer. Er zal nogal wat gelikt worden, zoveel is zeker. Dat Macron alvast maar een extra potje vaseline aanschaft.
Op veel van deze vragen heeft deze door het regime politiek omhoog gecapituleerde melkmuil nog bewust geen antwoord willen geven. Het door de PS en het establishment opgezette plan om al zeker het FN niet aan de macht te laten komen, zou net iets te duidelijk kunnen zijn geworden, zelfs voor de vele kiezers-zonder-eigen-kop, vandaar. Macron zou en moest hoe dan ook verkozen worden. Ten allen prijze, zelfs met de ongekende staatscensuur (te vergelijken met het huidige Turkije van Erdogan) door een verbod in te stellen op het tonen en becommentariëren van de gelekte frauduleuze praktijken van En Marche, de Macron-Leaks, en door het blokkeren van bepaalde websites. Deze keer evenwel geen protesten van de voltallige media wegens het zo dictatoriaal en brutaal inperken van hun journalistieke vrijheid. Het mocht eens gegaan zijn om gelekte documenten van MLP en haar FN, ze zouden er nu nog niet over gezwegen hebben, want de kiezers moesten weken welk vlees ze in de kuip hadden met dit rechts-extremistisch monster, etc, enz.
En dat hele zootje ongeregeld durft zich dan nog 'democraten' te noemen. Nog nooit was de Franse en Europese politieke klasse werkelijk tot alles, maar dan ook tot alles bereid, om Le Pen met haar FN te stoppen. Hun voortbestaan stond immers op het spel. De maskers zijn voorgoed afgevallen. Noch min noch meer een stille staatsgreep vanwege het establisment dat zich terecht in zijn bestaan bedreigd voelde. Dat is de voornaamste conclusie tot nu toe m.b.t. deze Franse presidentiële verkiezingen.
De man is nog niet als nieuwe president geïnstalleerd, of daar duiken al de eerste sociale relletjes op. Dat beloofd voor deze herfst. Zeker Valls in de regering opnemen, want de vakbonden lusten dit heerschap rauw, verleden jaar dan toch, miserie gegarandeerd.
Wanneer zullen zij die hun stem op Macron uitgebracht hebben, omdat ze 'verandering' wilden, beseffen dat zij met wijd open ogen als volslagen kleine kinderen in zijn socialistische val zijn getrapt? Ik stel voor dat hij dan de naam van zijn partij meteen maar veranderd in 'En Marche Arrière', dan dekt de vlag volledig de socialistische lading, en weten de Fransen dat zij weeral eens zijn bekocht met oude wijn in een nieuwe zak. Tot de volgende verkiezing, want vijf jaar is lang, heel lang zelfs, en zo ver reikt het geheugen van doorsnee gehersenspoelde kiekens zelden.
09-05-2017, 13:41
Geschreven door Geronimo
|
