N.a.v. het feit dat men van Magnette een held wil maken omdat hij zich als enige verzet heeft tegen, zeg maar, de globalisering, toch nog even mijn mening daarover.
De belangrijkste reden waarom hij het gedaan heeft is gewoon omdat hij een middel ontdekt heeft om zijn partij federaal en internationaal weer te laten meespelen en de huidige centrumrechtse coalitie te jennen. Zijn PS heeft 28 jaar dit land mee geregeerd en dus alle tijd van de wereld gekregen om de door hem nu aangeklaagde mistoestanden te verhelpen. Specifiek voor wat betreft het handelsakkoord EU-Canada heeft zijn partij ook daarvoor zeven (7!) jaar de tijd gehad om te reclameren en heeft ze dat niet gedaan. De tekst, waartegen hij nu zo tekeer gaat, staat al meer dan twee jaar op papier en was er al toen zijn partij nog de premier leverde.
Door te weigeren het verdrag te tekenen, laat hij zien dat Michel hem moet volgen en niet andersom. Het is gewoon een kwestie van macht, een macht die de PS nu moest missen nadat ze die 28 jaar heeft kunnen uitoefenen en die ze nu – via een achterpoortje - probeert terug te winnen. Daarbij heeft hij echter het imago van dit land, dat – zeker na de aanslagen – internationaal al niet veel meer voorstelde, nog verder de dieperik in gestuurd en gaat ook de Europese samenhorigheid naar de bliksem. Als hij zijn zin krijgt, dan zullen straks 27 landen ‘zijn’ tekst moeten slikken. Wie zegt dat ze dat gaan doen? Misschien gaan ze straks ook Magnette spelen!
Hoe het tenslotte ook zal aflopen, feit is dat het nu voor iedereen – ook in het buitenland - wel duidelijk zal zijn dat dit land niet meer werkt. Ik hoop dat Vlaanderen de demarche van Magnette zal aangrijpen om dit België nu eens eindelijk serieus in vraag te stellen. Zoals Rik Torfs, rector van de KULeuven, het deze week in een column van De Standaard formuleerde: ‘Als dit land eerlang verdwijnt, zal het niet door de woorden uit het noorden, maar door de daden uit het zuiden zijn.
.
|