|
CD&V is, net zoals vroeger de CVP, een partij die vooral uitblinkt door een soort besluiteloosheid. Als er ergens een beslissing moet genomen worden, komt er nooit meteen een duidelijke reactie, zoals dat bij andere partijen dikwijls wél het geval is. De reactie was steeds: ‘misschien’, ja, maar’, ‘we zullen zien’ en nog van dat moois. In het licht van wat er zich nu afspeelt i.v.m. de meerwaardebelasting, die door de andere Vlaamse partijen van de meerderheid – maar ook door het bedrijfsleven - kordaat wordt afgewezen, is het dan ook opmerkelijk dat de partij nu wél meteen op haar strepen staat en blijkbaar bereid is vol te houden ‘tot aan de meet’. De meest aanneembare uitleg daarvoor is dat CD&V zich nu openlijk presenteert als een linkse partij. Ze kan zich niet meer kan verschuilen achter de PS, zoals ze dat enige decennia kon doen en/of het cdH, zoals dat gebeurde bij de 541 dagen regeringscrisis (denk maar aan madame ‘non’). Het is misschien ook de verklaring waarom CD&V bij de vorming van de regering Michel erop stond om cdH bij in deze regering te krijgen, wat tenslotte niet gelukt is en er mede voor gezorgd heeft dat ze nu zelf het linkse kamp moet verdedigen. .
Van de drie Vlaamse regeringspartijen in de federale regering is CD&V de enige met een syndicale achterban en vooral dat doet haar verschillen van de N-VA en Open VLD. Vraag is maar of ze deze keer wél bij haar standpunt zal blijven, zeker nu gebleken is dat de speculatietaks, die de partij bedongen had als prijs voor de taxshift, het land niets opbrengt maar integendeel geld kost. De meerwaardebelasting dreigt een speculatietaks in het kwadraat te worden, waarbij men zich afvraagt wat dat de partij gaat opbrengen bij een mogelijke val van de regering Michel. Tenslotte mag men ook niet vergeten, dat het een Belgische traditie is dat de partij, die een regering vroegtijdig laat vallen, er meestal zelf de dupe van wordt (denk maar aan wat er met Open VLD gebeurd is nadat Crootje de stekker had uitgetrokken).
|
