|
In deze rubriek heb ik al meer dan eens mijn mening gegeven over dat toelatingsexamen voor artsen en daarbij verteld dat dat examen niets te maken heeft met geneeskunde. Een nierspecialiste uit het Antwerpse Middelheim ziekenhuis denkt er ook zo over, nadat ze ook e.e.a. had meegemaakt met haar dochter die insgelijks arts wilde worden maar niet door dat examen raakte. Tenslotte stuurde ze haar naar het buitenland van waar ze, eens haar diploma behaald, terug naar hier kan komen en dan zonder verdere problemen een RIZIV nummer zal krijgen zoals elke andere buitenlands afgestudeerde kandidaat arts dat krijgt. Maar niet iedereen kan zich zoiets financieel veroorloven en de meesten moeten hopen het potsierlijke multiple-choice examen te overleven. Een alternatief – dat ook mijn kleinzoon en zijn vriendin hebben moeten nemen – was eerst drie jaar biomedische wetenschappen doen (waarvoor geen toegangsexamen vereist is) en daarna, via een doorschakeljaar, overstappen naar geneeskunde, waarbij men dan wel één jaar verliest.
De nierspecialiste in kwestie heeft daarover een open brief geschreven aan Hilde Crevits, verantwoordelijk Vlaams minister, brief die ook in de media verschenen is. Daarin schrijft ze dat die toelatingsexamens gemaakt zijn voor ingenieurs, niet voor artsen. ‘Naar het empathisch vermogen en hun interesse in mens en maatschappij wordt niet gevraagd’, schrijft ze. Mensen die arts worden zien als een roeping, vallen op die manier af, terwijl het juist die mensen zijn die onze maatschappij nodig heeft.
Recentelijk waren er nog berichten over jonge dokters die al met een burn-out te maken hadden of die geen extra klanten meer aannamen omdat het hun teveel werd. Dat is waarschijnlijk omdat die mensen geschikter waren om ingenieur te worden dan arts. Wie zijn werk als een roeping ziet, zal als jonge mens niet zo gemakkelijk overwerkt raken.
|
