Ik begrijp al die negatieve heisa m.b.t. deze Britse EU-exit op deze site en elders helemaal niet. Nigel Farage ziet af van het leiderschap van UKIP. So what? Dat is zijn goed recht, wat ook zijn beweegredenen mogen zijn. Misschien dient die gezocht in het bedreigen onlangs met verkrachting van zijn beide dochters en vrouw door een Engelse rapper. Enkele uren namelijk nadat de parlementariër van Labour, Jo Cox, neergestoken en doodgeschoten werd, dreigde een rapper in Engeland de voorzitter van UKIP, Nigel Farage, en zijn beide dochters door een grote groep islamitische migranten te laten verkrachten.(http://www.express.co.uk/news/uk/685131/Rapper-Lunar-C-run-a-train-Nigel-Farage-s-daughter-Ukip-bizarre-tweet)
De rapper Lunar C., wiens werkelijke naam Jake Brook is, twitterde: Hier is een foto van mij en mijn vrienden op weg naar de dochters van Nigel Farage. Volgens zijn aankondiging zou symbolisch de hele groep op de foto seks met de dochters van de UKIP-voorzitter moeten hebben. De beide meisjes zijn 9 en 15 jaar oud.
Beleidsmatig heeft Farage bovendien helemaal niets in de Engelse pap te brokken. Daar verandert dus met deze beslissing helemaal niets aan. Hij wordt nu schimpend verweten een rat te zijn die het zinkende schip verlaat. Welk zinkend schip? De Engelsen blijken al druk bezig te zijn met zaken doen met Indië, Brazilië, Israël... De EU-Titanic zal Engeland meer nodig hebben dan omgekeerd. En voor zover ik weet blijft Farage toch in Engeland wonen, en betekent het feit dat hij UKIP niet meer leidt bovendien helemaal niet dat hij zich finaal totaal uit de politiek terug trekt en geen lid meer blijft van UKIP. Zo iets heb ik toch menen te kunnen lezen.
Bovendien behoort zijn partij niet tot de regeringsmeerderheid. UKIP kan bijgevolg niets doen i.v.m. het in goede banen leiden van de brexit. Dat hoort noch min noch meer toe aan de conservatieve partij van premier Cameron. Zij waren en blijven aan zet.
Boris Johnson van zijn kant werd verraden en is voorlopig uitgeschakeld. Dat is een onderdeel van de politieke strijd. Aanvankelijk betwijfelde niemand er aan dat Johnson de opvolger van de Britse premier David Cameron zou worden. Maar dat gaat niet gebeuren. Al vlug werd in conservatieve kringen geopperd dat hij niet het juiste politieke profiel had om de brexit in goede banen te leiden, dat hij te weinig diplomatieke gaven had. Is men dat nu al vergeten? Johnsons politieke erfenis, de Brexit, blijft wel overeind. Wie in Engeland zal het wagen om dit referendum in vraag te stellen?
Maar wat doet integendeel onze onversaagde held Cameron? Direct na zijn nederlaag en dat van het remain-kamp, kondigt hij zijn ontslag aan als premier, want hij wil duidelijk de hete brexit-aardappel doorschuiven naar zijn tegenstanders, daar waar hij toch destijds overmoedig de gok waagde door een referendum te aanvaarden. Wie is hier dan de lafaard? Juist Cameron, en niet Farage, want die behoort, zoals gezegd, niet tot de regering. Evenmin Boris Johnson.
De enigen die een plan hadden moeten voorzien, waren de regeringspartijen, de conservatieven met Cameron op kop. Dat hebben zij blijkbaar niet gedaan, overtuigd in hun overmoed als ze waren dat hun mening het zou halen. Niet dus. Dan de voorstanders van een brexit de schuld hiervoor geven, lijkt me nogal een goedkoop excuus voor het eigen falen. En het bewijst welke vuile bende de EU-kliek in werkelijkheid is, met het drankorgel Juncker en de armenzwaaiende Oekraïnse opruier Verhofstadt op kop.
Blijkbaar is men immers ook al vergeten dat tijdens de revolutie in Oekraïne enkele Europarlementariërs naar Kiev gingen om in een massabijeenkomst hun ondubbelzinnige steun te betuigen aan de revolutionairen. Het is vreemd om te zien dat de mensen die op 23 juni niet gingen stemmen in de UK, nu protesteren tegen de uitkomst van het referendum. Onwillekeurig roepen deze demonstraties herinneringen op aan wat er toen gebeurde in Oekraïne. Daaruit bleek dat de EU-autoriteiten gehaaide experten zijn in het zaaien van onrust en verdeeldheid waar het hen uitkomt. De zittende president werd er het land uitgezet. De zoveelste Oekraïense revolutie sinds de opheffing van de Sovjet-Unie, werd met hulp van buitenwettelijke middelen gewonnen.
Zo'n houding is ronduit gevaarlijk. De arrogantie van de eurocraten is een reële dreiging voor de EU. De eurocraten verwarren Londen best niet met Kiev.
05-07-2016, 21:23
Geschreven door Geronimo
|