|
Spoorbaas Jo Cornu heeft eergisteren in het Tv-journaal van de VRT nog eens enkele harde waarheden verteld i.v.m. de aan de gang zijnde stakingen bij zijn NMBS. O.m. over het feit dat vakbonden zich geroepen voelen te moeten ageren als hun ‘basis’ daar achter staat. Welnu bij de NMBS bestond het aandeel van de stakers bij die basis, volgens Cornu, uit amper 6%. Verder dat zijn spoorwegpersoneel compensatiedagen kan uitsparen voor ‘overuren op vakantie- of ziektedagen’. M.a.w. voor overuren op dagen waarop niét gewerkt wordt. Dat moet een unicum zijn, niet alleen voor dit merkwaardige land, maar voor de hele wereld. Cornu noemde het dan ook het ‘verdedigen van onverdedigbare rechten’. Als dat ‘verworven recht’ dan wordt teruggedraaid, samen met een nationale feestdag op 15 november (die van de dynastie), die voor andere werknemers ook niet (meer) bestaat, dan is het spoorkot weer te klein en heeft men daar vanwege de vakbonden geen ander antwoord op dan te staken.
Ondertussen blijft men in Brussel en Wallonië staken tegen elke vorm van gezond verstand in. Net nu bekend raakte dat er, sinds het aantreden van de regering Michel, bijna 60.000 werkplaatsen zijn bijgekomen, waarvan 2/3 in de privé. Alhoewel men het, naar slechte Belgische gewoonte, niet terugvindt in de cijfers, neem ik aan dat de meeste van die nieuwe jobs, vooral in de privé, wel in Vlaanderen zullen zijn. Wie investeert nu nog in Wallonië, buiten Coucke dan…
Buitenlanders die hier aankomen beginnen zich al terecht af te vragen of terroristen en vakbonden hier niet één pot nat zijn. Beiden blijken hier immers het openbaar leven te willen verstoren en o.m. het vervoer lam te leggen. Na de zes sabotagedaden die in Wallonië zijn gepleegd op spoorlijnen, kan men inderdaad weer spreken van vakbondsterrorisme, zoals ikzelf reeds aanhaalde in mijn blog van 18 mei, toen roodgroene betogers de hal en de receptie van het ministerie van Justitie kort en klein sloegen.
---
En nu ik het toch (ook) over treinverkeer heb, in Zwitserland heeft men de langste spoortunnel ter wereld opgeleverd. 57 km lang en afgewerkt in 17 jaar, exact volgens de planning. Nog spectaculairder, in spoorwegtermen alvast, is dat men onder het begrote bedrag is kunnen blijven. In niets te vergelijken met bv de bouw van het spoorwegstation van Luik, waar de werken eens zo lang hebben geduurd en dubbel zoveel hebben gekost als oorspronkelijk gepland. Net zoals trouwens in Mons – niet toevallig de thuisstad van Di Rupo – waar zich hetzelfde tafereel afspeelt. De twee nieuwe Waalse stations hebben met elkaar gemeen dat het allebei projecten zijn van de Spaanse toparchitect Santiago Calatrava en dat zal daar wel iets mee te maken hebben. Die Calatrava tekende nl ook het New Yorkse World Trade Center Station, waarvan de bouw eveneens eens zo lang duurde en de kostprijs tenslotte ook het dubbele was (4 miljard dollar i.pl.v. 2). De New Yorkers waren daarover zo ontstemd, dat men er geen cent méér wou aan uitgeven en het station zonder enige plechtigheid heeft geopend. Zie je dat hier al gebeuren?
Tenslotte nog even opmerken dat Zwitserland een confederaal land is, iets dat volgens onze belgicisten nooit degelijk zou kunnen werken…
|
