|
Wat vroeger reeds gesteld werd door o.a. Bart De Wever, wordt nu bevestigd door de nieuwe algemene secretaris van de Franstalige Ambtenarenbond ACOD, een zekere Patrick Lebrun: dit is een politieke stakingsgolf die enkel de val van de federale regering tot doel heeft. Wat men via de PS niet kan bereiken, probeert men nu te realiseren via de vakbond(en). Wat er daarna moet gebeuren, zegt men er niet bij, maar waarschijnlijk wordt het dan de chaos, zeker in Francofonië. Een nieuwe regering mét socialisten is immers geen waarborg meer als men ziet wat in Frankrijk aan de gang is. Daar staken de linkse bonden tegen een linkse regering met een meerderheid in het parlement, iets wat hier gewoon niet mogelijk is, omdat men in dit land een regering steeds met andere partijen moet delen. De kans is trouwens groot dat, vóór dat gebeurt, we in het record van de 451 dagen zonder regering zullen kloppen of dat er helemaal geen nieuwe Belgische regering meer komt. Vergeten we ook niet dat de versoepeling van de 38 urenweek, waartegen de bonden nu ageren, ook al in het regeerakkoord Di Rupo stond. Huichelaars!
Zowel bij de cipiersstaking, de spoorwegstaking als bij de heisa rond de invoering van de kilometerheffing voor vrachtwagens, gaat het telkens om stakingen die alleen echt effect hebben in Wallonië. Telkens Waalse vakbondsafgevaardigden geprobeerd hebben de Vlaamse tegenhangers te overtuigen mee te staken, zowel bij de vrachtwagenkwestie als bij het gevangeniswezen, zijn ze op een Vlaams njet gestoten. ‘Njet’ is hier wel het juiste woord, want het Waalse ABVV wordt steeds meer geïnfiltreerd door de communisten van de PTB, de Waalse tak van de PvdA, de ware reden van de verharde Waalse standpunten.
De N-VA mag dan het communautaire in de ijskast gestopt hebben, de francofone syndicaten hebben het er terug uit gehaald. Voor ons, Vlaamse nationalisten, is dat geen slechte zaak. Zo komt er misschien schot in de splitsing van dit overbodige land, maar dan dank zij de Walen en niet de Vlamingen, iets wat járen geleden al eens voorspeld werd door Robert Houben , de laatste voorzitter van de toenmalig nog unitaire CVP. Die heeft bij zijn afscheidsspeech gezegd dat België alleen kon blijven bestaan op het geduld van de Vlamingen en dat dit land alleen zou ophouden te bestaan als de Franstaligen erom zouden vragen. We zijn, wat dat betreft, dus op de goede weg.
|
