|
We hebben in dit landje al e.e.a. meegemaakt op het gebied van stakingen. Vooral sinds het aantreden van de regering Michel zijn de stakings- en betogingsdagen niet meer op twee handen te tellen. Feit is wel dat die zo goed als niets hebben opgebracht voor de vakbonden en hun leden en dat we al enkele keren hebben meegemaakt dat niet alle bonden tegelijk iets ondernemen, wat verklaard zou kunnen worden door de er nu aankomende syndicale verkiezingen. Los daarvan waren er ook al enkele zgz nationale stakingen, waarbij de Vlaamse vakbonden niet meededen en zo maken we er nu weer een mee, die van de cipiers.
De staking van de cipiers in de Brusselse en Waalse gevangenissen duurt nu al een kleine twee weken en werd in gang gezet door het gevangenispersoneel zelf, niet door de vakbondstop. Die top heeft al tot twee keer toe een ontwerpakkoord gesloten met bevoegd minister Geens, maar dat akkoord werd evenveel keren door de basis afgewezen. In mijn blog van 5 dezer vond ik het al raar dat er wel gestaakt werd in Franstalig België, maar niet in Vlaanderen, terwijl het blijkbaar toch om een federale materie ging. Dat laatste werd nergens in de media vermeld, maar het feit dat er een federale minister voor werd aangesproken, zei genoeg. Dat er in Vlaanderen niét gestaakt werd, terwijl het toch om eenzelfde ontwerpakkoord ging voor het hele land en we daarover tot gisteren niets over vernamen, was – volgens mij – ook al een precedent. Het was pas na de tweede afwijzing dat men o.a. op de VRT kwam vertellen dat de Vlaamse cipiers met het akkoord instemden, gewoon omdat men hier een stuk efficiënter werkt dan in Brussel en Wallonië. Men werkt er men minder mensen omdat men het werk anders (en beter) heeft ingedeeld, iets dat ‘over there’ blijkbaar niet kon. Naar oude vakbondstraditie uit de 19de eeuw willen ze daar de klok nog altijd steeds maar terugdraaien…
Er was in Vlaanderen wel één uitzondering: na 10 dagen francofone staking gingen de leden van de liberale vakbond in de nieuwe gevangenis van Beveren ook staken ‘uit solidariteit’. Of ze daarmee hun vakbond extra stemmen gaan bezorgen bij de syndicale verkiezingen is uiterst twijfelachtig. Even twijfelachtig als het pleidooi voor meer België dat men geregeld bij Open VLD te horen krijgt. Sinds 2010 haalt die partij in Vlaanderen ook bij de politieke verkiezingen nog amper 12 tot 13% van de stemmen. Met acties zoals die in Beveren – de francofonen achterna lopen - zal dat percentage zeker niet stijgen.
|
