|
‘ De grootste schurk is de Duitse ex-kanselier Gerhard Schröder, die de Duitse arbeidsmarkt eerst heeft uitverkocht aan het bedrijfsleven en daarna zichzelf heeft verkocht aan het Russische Gazprom’.
Bovenstaande uitspraak, in De Tijd van dit weekeinde, is niet van e.o.a. rechtse extremist, maar van Paul Magnette (PS), minister-president van Wallonië, socialist dus net zoals die Gerhard Schröder die hij zo verguist.
Voor wie het zich niet meer zou herinneren: Schröder werd Duits bondskanselier van 1998 tot 2005 en vormde voor twee legislaturen een coalitie met de Duitse groenen, waarbij Joschka Fischer de vicekanselier werd. Samen hervormden zij, met medewerking van de vakbonden, het Duitse arbeidsmarktsysteem, waarbij de werkloosheidsuitkeringen en de sociale zekerheid werden samengevoegd. Dat gebeurde in vier fasen en werd bekend onder Hartz I, II, III en vooral Hartz IV. Peter Hartz, de man achter het plan, eveneens een sociaaldemocraat, was een vroegere personeelsdirecteur van VW, bij wie hij ook in de Raad van Bestuur zat. Duitsland kende toen meer dan elf miljoen arbeidslozen en werd stilaan de zieke man van Europa genoemd. Na Hartz IV werden werkloosheidsvergoedingen beperkt in de tijd en kregen mensen die uit het systeem vielen een soort OCM-vergoeding, die ze echter konden verhogen door bepaalde zgz ‘mini-jobs’ te aanvaarden. Het resultaat van de Hartz hervormingen was wel dat Duitsland er bovenop kwam en ook internationaal weer ging meetellen, iets waarvan Frau Merkel tot nu toe de vruchten heeft geplukt (dat was althans tot vóór ‘Wir schaffen das’).
Wat Magnette over Schröder vertelt is maar de halve waarheid. Hij heeft gelijk, waar hij zegt dat de Duitser zichzelf verkocht heeft aan de Russische gas en olie-industrie. In dat opzicht is hij te vergelijken met onze Vande Lala en Vanden Bossche, om maar enkele te noemen die zich ook sociaaldemocraten noemen en niet vies van privégeld, als ze het in hun eigen zak kunnen steken. De Hartz IV hervorming was echter nodig om het land er weer boven op te krijgen – wat tenslotte gelukt is. Dat ze daar in Wallonië van gruwelen, is de logica zelf. Daar leeft een ‘significant’ deel van de bevolking uitsluitend van staatssteun en werkloosheidsvergoedingen. Een beperking daarvan in de tijd zou betekenen, dat die straks moeten gaan werken, stel je voor! En dat alles terwijl Vlaanderen ervoor zorgt dat er op alle mogelijke manieren geld naar hen toestroomt. Officieel 6 tot 7 miljard euro per jaar, in werkelijkheid zowat het dubbele, omdat Wallonië geen eurocent bijdraagt voor de afbetaling van de Belgische schulden, die op dit ogenblik - volgens het laatste jaarlijks overzicht van Eurostat – 434 miljard euro bedragen.
Dat Wallonië steeds verder de linkse toer op gaat, heeft trouwens niets te maken met de retoriek over sociaaldemocratie, maar louter met het feit dat de PS kiezers blijft verliezen aan de communisten van de PTB, de Waalse zusterpartij van onze PvdA. Die zijn zo links dat – om de woorden van wijlen Franz-Josef Strauß te gebruiken – “ Er links van hen alleen nog de afgrond gaapt (in het Italiaans: ‘dirupo’!)”.
|
