Wie regelmatig deze blog leest, weet dat ik geen fan ben van Hugo Schiltz, hoezeer die man in sommige media ook na zijn dood wordt opgehemeld. Schiltz was iemand op wie vele Vlamingen hun hoop gevestigd hadden, maar die er bijna evenveel heeft teleurgesteld. De man heeft nogal wat verkeerde keuzes gemaakt, waarvan zijn eigen partij tenslotte het slachtoffer geworden is. Op het einde van zijn leven koos hij dan, bij de splitsing van de Volksunie, nog voor de linkervleugel, die nu op sterven na dood is. Vl.Pro zou stilaan betere Vl.pfft. heten. Afgezien van bovenstaande, neemt dit niet weg te kunnen herkennen, dat Schiltz een zeer intelligent iemand was die af en toe raak uit de hoek kon komen. Zo heeft hij ooit eens gezegd, dat we zullen moeten wachten op de collectieve verarming van de Vlaamse bevolking om echte hervormingen tot stand te zien komen. Die uitspraak zou wel eens actueel kunnen worden. De doorsnee Vlaming is inderdaad snel tevreden met zijn leven en heeft er hoegenaamd geen idee van hoe hij door de Belgische staat bestolen wordt. Als Vlaanderen echter die transfers zal moeten blijven betalen in een verarmend klimaat, zou het wel eens kunnen veranderen. In Wallonië staan ze nu te toeteren dat ze er met een tweede soort Marshall plan gaan beginnen. Allemaal goed en wel, hopelijk lukt het ook, maar laat ons niet vergeten dat dit alleen kan omdat de regio jaarlijks miljarden euro krijgt uit Vlaanderen. Om aan die jaarlijkse gelegaliseerde diefstal een einde te maken, hebben we een echte staatshervorming nodig, geen borrelnootjes en andere onzin. Met de bestaande structuren krijgen we dat nooit gerealiseerd. Dat zal pas lukken als alle Vlaamse partijen aan één zeel zullen gaan trekken. Dat zit er niet meteen aan te komen, maar - zoals gezegd - kan een dramatische economische terugslag daar wel voor zorgen. Ergens is het natuurlijk te hopen dat het zo slecht niet worden zal. maar als het toch zou gebeuren, kan het een positieve kant hebben. Zoals Johan Cruijff het zegt: "elk nadeel heb z'n voordeel".
