|
Terwijl er voor Galant al vrij vlug een opvolger werd gevonden – in Vlaanderen trouwens een nobele onbekende die nog nergens potten gebroken schijnt te hebben (type natte dweil) – was er voor de opvolging van Madame Non een originele zet. CdH-voorzitter Lutgen, nooit verlegen voor een stunt, heeft de taken van Milquet gesplitst en haar vervangen met twee nieuwe ministers voor de Franse Gemeenschap. Dat zoiets vragen doet rijzen, is een open deur intrappen, al weten we van Milquet dat die vooral zichzelf superieur voelde tegenover haar omgeving, zo super dat iedereen blij is dat ze (voorlopig?) uit de politiek vertrokken is, ook in haar eigen partij. ‘Milquetiseren’ was zelfs een nieuw werkwoord geworden. Door Milquet tot een ware kunst verheven bij onderhandelen, waarbij ze reeds of bijna goedgekeurde teksten bleef amenderen en herformuleren tot er van de oorspronkelijke tekst weinig of niet meer overbleef. Wat dat betekende hebben we meegemaakt bij de fameuze regeringsvorming die 541 dagen duurde, tot ze het zover kreeg dat de N-VA uit de onderhandelingen stapte en de PS erbij kwam.
Nu Madame Non door twee collega’s vervangen wordt, die samen echter niet méér wedde krijgen dan Milquet er alleen had, is het de vraag of eerstgenoemde teveel betaald werd of de andere twee te weinig. Feit is wel dat er nog maar eens een extra ministerpost gecreëerd werd in een regering die er al meer dan genoeg had. E.e.a. bracht met zich mee dat men zo ook te weten kwam dat de Waalse deelregering twaalf ministers heeft, de Vlaamse slechts negen. Dat terwijl er bijna dubbel zoveel Vlamingen als Walen zijn. Vlaanderen werkt dus, nog maar eens, efficiënter en dat heeft dan weer tot gevolg dat de Hoge Raad voor Financiën vindt dat onze regio meer moet besparen, terwijl het Brusselse Gewest, dat duidelijk niet efficiënt werkt, dat minder zou moeten doen. Dit is werkelijk de wereld op zijn kop, zodat zelfs Geert Burger dan toch eens zijn tanden heeft laten zien door die absurditeit ervan aan te klagen.
Voor één keer heeft ook Kris Peeters eens iets zinnigs verteld, nl dat we in dit land allemaal boven onze stand leven. Een staat wiens schulden hoger zijn dan het bbp en niet tegenstaande dat toch nog steeds meer blijft uitgeven dan het heeft, leeft inderdaad boven zijn stand. Ook Patje Dewael geeft Peeters trouwens gelijk en stelt de vele overheidsniveaus in vraag. En zeggen dat Brussels minister-president Vervoort daar nog eentje bij wil doen. Die zou bij de politie in Brussel een soort overkoepelend orgaan willen installeren, zodat hij zijn zes huidige politiezones kan bewaren. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof! Gaan ze het daar in Brussel ooit snappen?
|
