|
In de nasleep van de aanslagen in Brussel en Zaventem zijn er weer enkele van die klassieke belgicisten boven water gekomen met het idee dat we beter teruggaan naar een unitaire staat, al wordt die door hen zo niet genoemd (men spreekt van ‘herfederaliseren’). Het is te gek voor woorden als men bedenkt dat het huidige België niet werkt, juist omdat het het resultaat is van enkele tientallen jaren van mislukte hervormingen, van knip en plakwerk en van een amateurisme dat nergens zijn weerga vindt. Wie wil daar terug naartoe?
Het begon met de splitsing van de unitaire partijen. Om de gevolgen daarvan ongedaan te maken zouden we terug moeten naar één socialistische, één liberale en één christelijke partij voor heel België. Dat zal nooit meer gebeuren omdat de grootste partij van Vlaanderen, de N-VA – geen tegenhanger heeft ten zuiden van de taalgrens en het VB zich helemaal overbodig zou maken als het daarmee in zou stemmen. Dat Groen en de PvdA nu wél al Belgisch zijn kunnen we, in navolging van Thielemans, een ‘fait divers noemen’. Ook een nationale kieskring bovenop de huidige gefederaliseerde partijen, zou zorgen voor nóg eens een bijkomend niveau en de Belgische warboel alleen maar ingewikkelder maken. Het enige voordeel zou kunnen zijn, dat men op die manier komaf zou kunnen maken met al die Belgische alarmbellen, grendels en dubbele meerderheden. Zie je zoiets al gebeuren?
Dat de Belgische Justitie niet werkt, heb ik in deze rubriek al meer dan eens geschreven. Ook de mobiliteit is een ramp en we hadden geen kilometerheffing nodig om daarvan overtuigd te worden. Hetzelfde geldt voor Energie en voor Onderwijs, terwijl er nog altijd een deel overbodige bestuursniveaus zijn en we, ondanks enkele inkrimpingen, nog steeds met veel te veel ambtenaren zitten.
Dat men van de unitaire staat is afgestapt, had alles te maken met het feit dat die unitaire staat niet meer werkte. Het federalisme dat we nu kennen is nu echter in hetzelfde bedje ziek. Tijd om er iets anders van te maken. Maak een einde aan dit onwerkbare land. Laat Wallonië zich maar aansluiten bij haar douce France waarnaar ze zo opkijkt en laten we Brussel – mits de nodige garanties – cadeau geven aan Europa, of wat daar straks nog van overblijft. Dat is dan nog geen garantie dat het beter zal worden, maar waarschijnlijk ook niet slechter, zeker niet voor Vlaanderen dat straks veel geld over zal houden als het van die vermaledijde transfers verlost zou kunnen worden. Hieraan moet absoluut een deadline gesteld worden, e.o.a. uitdoofscenario.
|
